Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Het haakje van 't vaal-fluweel boord uitgetarnd, liet vrij den molligen hals met de fijntakte aêren. "Goeienmorrege," zei hij, zich drogend. "D
"Maar, dwaas kind, wat scheelt je?" kon de oude ten slotte uitbrengen, terwijl ze een traan uit haar verwelkte oogen wegpinkte. Maria Clara werd verlegen en bedekte zich de oogen met haar molligen arm. "Kom, maak je klaar, gauw!" voegde de oude op hartelijken toon eraan toe, "terwijl hij met je vader over jou spreekt... kom, laat hem niet op je wachten."
Hoe genoten ze van dat rijden in de sleê, glijdend over den malschen, molligen sneeuw, omringd van wit-wit, belgerinkel en heilige natuurstilte! 't Was een feest! Het kwam aan de ziel! En hij stond recht, Pallieter, recht van overmatig geluk, en soms liet hij honderden knallen van zijn zweep naar de verre einders loopen, of zong de strofe van een machtig lied.
Sappho volgde de oude dienstmaagd op den voet, na nog haar molligen arm om den hals van haar man geslagen en hem op vleienden toon in het oor gefluisterd te hebben: »Zeg toch alles aan grootmoeder en vraag haar, of zij u gelijkgeeft!" Voor dat Bartja haar kon antwoorden, had zij hem op den mond gekust, en was zij de statig voortstappende Melitta nagesneld.
"Kom," zei Pallieter, "de zon heed de zeiselen geweeën." En met een "dju" reden ze verder langs den molligen weg en klaterende boomen, de open velden in. Beiaard draafde op gelijken pas en zijn pooten klopten dat de aardvlokken boven hun hoofd vlogen. Zij lachten van genot en lieten zich mee opwippen. De paardwarmte drong door hun billen en rond hun kop liep de frissche morgenlucht.
Toch, zich langzamerhand ook gewennend aan hare oude omgeving, werd zij een weinig stil; haar eerste levendigheid temperde zich, toen de verhalen van de Horze alle gedaan bleken te zijn, en het scheen, of haar waan van landelijkheid zich uitwischte, nu zij niet meer op den grond stoeide met de kinderen, of met Otto in de dennebosschen lag, maar rustig glimlachend, en in een molligen fauteuil op haar aanstaande wachtend, luisterde naar Vincent.... Hij praatte met zijn zachte stem over zijn reizen, over steden en menschen, die hij gezien had, over zijn eigene levensfilozofle, en de uren, dat zij Otto niet zag, werden haar gevuld door het genot, dat zij smaakte in Vincents conversatie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek