Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Anna Karenina trad weer naar den waggon om afscheid van de gravin te nemen. "Nu gravin! gij hebt uw zoon en ik mijn broeder gevonden! Mijn geschiedenissen waren nu ook alle ten einde en ik zou u niet meer hebben kunnen vertellen!" "Neen, neen!" sprak de gravin, "met u zou ik de heele wereld door kunnen reizen zonder mij te vervelen.
Ik geloof niet dat ik in de wieg ben gelegd voor het huwelijk. Vrijheid bovenal! Alle vrouwen vervelen me, zoodra ik denk dat ik ze levenslang tegenover me zal hebben." Eigenlijk verdroot het hem zich door zijne zuster in een dergelijke quaestie te laten raden.
Het is een bijna ronde ruimte, zoo ingericht dat er een man op het hoogste gedeelte staan kan, om daar met zijn netje de visschen te kunnen ophalen. "Daar zou ik me heusch niet vervelen, als ik er met den hengel mocht visschen!" zeide Sinang popelend van pret.
Het trof hem, hoe mooi en lief zij eensklaps werd, nu zij zoo blij lachte.... Zij had dus ook nog een anderen kant, dan ernst alleen.... En dat was goed voor hem, héel goed, veel beter dan "degelijkheid", zonder meer, die hem toch noodzakelijk op den duur moest vervelen.... Schat!.... fluisterde hij.
"Neen, ik geloof niet dat ik haar zal meenemen. Het valt mij hard van haar te scheiden gij kunt begrijpen hoe hard het is als men maar één kind heeft. Maar zij zou zich zoo vervelen waar ik ga logeeren, want daar zijn geen kinderen, en zij houdt ook zooveel van de zee. Dus zal ik haar maar hier aan de teedere zorg van haar vader overlaten, het lieve kind."
Eenmaal "fiat", de ijver om een beroep te verkrijgen zou weldra verflauwen, dewijl die ijver zelfs nu niet groot is. 't Werd vrijen jaar uit jaar in, totdat het vrijen ons oudjes nog 't meest ging vervelen; dan trouwen in 's hemels naam, en, geld hier en geld daar!
Ik laat me door niemand passeeren." Ennui! Tristesse! Bijna op elke bladzijde van zijn dagboek, dat loopt tot den 14en Maart 1818, komen deze uitdrukkingen voor. Zijn stuursheid, zijn wrevelig humeur en zijn jaloezie op de anderen begonnen Napoleon, die van hem hield en hem vaak zijn Gorko, "zijn zoon" noemde, nu en dan geducht te vervelen.
Dat begon Flipsen geducht te vervelen, en eindelijk maakte hij er werkelijk proces-verbaal van op. "Jij heet Jan Trom, hè?" zei hij, zijn zakboekje te voorschijn halende. "Ja," zei Jan. "Hoe oud ben je?" "Tien jaar," zei Jan. "Zoon van Dik Trom, hè?" "Ja wel." "En je erkent, dat je bok hier gras en klaver van den berm eet?" "Ja," zei Jan, "dat kan ik niet ontkennen."
In elk geval zoudt gij toch niet hier blijven, sprak Barberin, terwijl hij mij ruw bij mijn arm greep; gij hebt te kiezen tusschen dezen man en het gesticht. Neen! vrouw Barberin. Kom, gij begint mij te vervelen, zeide Barberin toornig; als gij wilt dat ik u hier met stokslagen vandaan jaag, hebt gij het maar te zeggen.
Ook moet die naam niet gegeven worden aan een van die rustelooze menschen, die altijd ergens een fout ontdekken en die elkeen vervelen met hun onverwachte plannen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek