United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dat wil ik heel graag vertellen om hierdoor een weinig uw zielen vol medelijden met den dood van Ghismonda, misschien met gelach en plezier op te beuren.
"Nu, ga dan zitten," zegt hij, ik zal je eene historie vertellen." "Vertel op!" zeg ik. "Doch laat de toepassing maar weg! Daar ben ik al te oud toe." Wees maar niet bang!" zegt hij. "De toepassing zal je lieve vrouw wel op zich nemen, als gij mijn raad niet zult volgen." Ik zette mij dus naast mijn oom neder, en hij begon te vertellen.
Zij liet Hedwig vertellen van haar land en van haar thuis, gaf haar raad omtrent haar toekomst en hielp haar zoo op een kiesche wijze, die Hedwig zeer trof.
Als men van de Markers ging vertellen, dat zij er slecht aan toe zijn, zou dat verloren moeite zijn. Zij voelen er zich op hun gemak; zooveel te beter.
"Ik zou den wagen wel willen mennen" zou misschien de jeugdige Grieksche knaap hebben geantwoord; en dan zou zijn moeder hem kunnen vertellen van den tijd, toen eens een jeugdige knaap den zonnewagen wilde mennen, en van het lot, dat hij toen onderging. "Hij werd geacht de zoon van Apollo te zijn," zoo luidde het verhaal, "en hij heette Phaëthon.
Een leugen uit zijn mond is ondenkbaar. Heeft Ilderim nooit meer van die drie mannen gehoord? Wel, dat was het juist wat hij Simonides kwam vertellen bij dat laatste bezoek. Den vorigen avond was de Egyptenaar onverwacht weer bij hem gekomen. Herkende hij hem dan? Ja, aan zijn manier van spreken en doen, en hij bereed denzelfden witten kameel, en gaf denzelfden naam op: Balthasar, den Egyptenaar.
Maar ik ben weggeslopen van de menschen, die mij zeker zouden vermoorden, als ze wisten hoe ik hier was, om u te vertellen wat ik heb afgeluisterd. Kent u een man, die Monks heet?« »Neen,« zei Rose. »Hij kent u,« hernam Nancy, »en wist, dat u hier was, want ik heb u gevonden, doordat ik hem hoorde zeggen, waar u was.« »Ik heb den naam nooit gehoord,« zei Rose.
Deze beiden echter voerden een eigen gesprek met elkander of ten minste een geheimzinnige wisseling van gedachten, die hen elke minuut elkander nader bracht en in beiden het gevoel van een vroolijken schrik voor iets onbekends, welks oplossing zij naderden, te voorschijn riep. Het eerst moest Lewin haar van de ontmoeting op de landstraat, toen hij haar des morgens had gezien, vertellen.
Edward zag genoeg, om niet alleen de bedoeling der anderen te vatten, maar ook uitdrukkingen van Marianne, waarover hij zich verwonderd had, verklaard te zien, en toen het bezoek vertrokken was, ging hij aanstonds naar haar toe en zei fluisterend: "Ik ben aan 't raden geweest. Zal ik je eens vertellen, wat ik denk?" "Wat bedoel je?" "Zal ik 't maar zeggen?" "Ja zeker."
Maar 't beste, wat ze had, was haar borduurraam, dat haar 't geheele jaar werk gaf, en de rozentuin, waar ze den heelen zomer plezier van had. En dan moet ik vertellen, dat in 't huisje van mevrouw Moraeus een inwoonster was, een kleine, uitgedroogde juffrouw van bij de veertig, die in 't zolderkamertje woonde boven in den gevel.
Woord Van De Dag