Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Is deze van alle wetenschap gespeende, is deze schamel-geestelijke herkauwer van zoo evidente, een oneindig aantal malen rééds herkauwde en uitgespògen, dwaasheid, is déze onze voortreffelijke kunstenaar? Bij mijn ziel: hij lijkt wel een dorpspastoor uit "het donkere Zuiden", die, gewaarschuwd dat een gevaarlijk-welsprekend en allicht joodsch S.D.A.P.-redenaar een propaganda-speech komt houden, op den voorafgaanden Zondag den kansel beklimt, om voor zijn schaapkens de Joden als de in haat verzonken, baarlijke duivels "kruisigers van Christus", af te malen, en hen te verzekeren, dat ze voor eeuwig mèt die verdoemden in de hel zullen branden, als ze zouden komen te luisteren, al ware 't maar één moment, naar dien verleider, neen erger: dien Jood (hu!) dien Satan-zelf thans tot ze zendt!... Hoe kwam dan deze voortreffelijke geest zóó neergedaald? Het lijkt een moeilijk probleem, maar mij is 't er geen. Ik denk mij de oplossing aldus: levend, doordat hij zich wellicht verongelijkt voelde welken mensch, welken kunstenaar vooral, gebeurt dat niet op z'n tijd! in een wanen-doorspookt halfduister van geestelijke depressie, veralgemeende hij zijne zuiver-persoonlijke, bijzondere en natùùrlijk nog wel ten deele gefantaseerde grieven, en zag eene tijdelijke ontstemming [p.96] voor een grondsentiment zijner persoonlijkheid aan. Maar deze psychologie is u wat te duister, te abstract? Welnu, laat mij haar dan door een concreet voorbeeld verhelderen. Denk u een vorst hoe vaak is 't in onze tijden gebeurd! die zijn troon door een revolutie ziet bedreigd, en zijn smartelijken toorn in een pogrom uitviert is die man dáárom een antisemiet?! Hij èn anderen denken dat allicht, en niettemin: welk een dwaling! Hij is immers niets dan een mènsch, die naar de schoone, bijna-onbewust werkende, traditie van zijn liefdevol geslacht, aldus zijn onbeheerscht en maar vluchtig gevoel uit. Is het revolutie'tje overwonnen, is de troon weer bevestigd, d
Maak u geen illusie dat heel Sicilië is als Taormina, en wie nooit dit liefelijk oord aanschouwde doch alléén Palermo bezocht, moet ook niet zijn Conca d'Oro of goudenschelp, de heerlijk groene vallei waarin die stad ligt, als bewijs van Sicilië's vruchtbaarheid aanhalen. Neen, Trinacria deed ons dikwijls denken aan een vergeten, verongelijkt kind van het moederland Italië.
Elinor trok zich Marianne's heftigen uitval veel meer aan, dan 't geen er aanleiding toe had gegeven; doch Kolonel Brandon's blik die op Marianne bleef rusten, verried, hoe hij er alleen in had gezien, wat er beminnelijks in was, de warme genegenheid, die niet kon verdragen, een zuster ook maar in het minst verongelijkt te zien. Marianne's gevoel sleepte haar nog verder mede.
In waarheid was in dat paradijs de liefde geen zaligheid geweest, maar strijd en pijn, gegriefd-voelen en verongelijkt. Maar een andere vreugde had hij er gekend, zij straalde na door zijn herinnering: die van den groei zijner zedelijke en intellektueele persoonlijkheid. De krachten van zijn wezen waren er veel gerijpt.
Kortom, hij scheen zich voor werkelijk verongelijkt te houden; maar er was niets aan te doen, want de vrouw was ontsnapt naar een staat, die nooit een vreemdeling wil uitleveren, zelfs niet op den eisch der roemrijke Unie. De handelaar ging dus onvergenoegd zitten, haalde zijn notitieboekje uit en schreef het vermiste lichaam met de ziel op de rekening van verliezen.
Caeculus, italiaansch heros, zoon van Vulcanus, stichter van Praeneste. In 94 was hij consul. Toen de burgeroorlog losbarstte, koos C. de zijde van Caesar; doch toen hij als praetor in 48 zich door dezen verongelijkt achtte, poogde hij in Zuid-Italië een oproer te verwekken, bij welke poging hij bij Thurii gedood werd.
HOVSTAD. Die van uw vader, meent u? PETRA. Ja juist. Nu, dunkt me, moet u zich voelen als een man die meer waard is dan anderen. HOVSTAD. Ja, van daag voel ik zoo iets. PETRA. Niet waar? Is het zoo niet? O, u heeft een mooie levenstaak gekozen. Miskende waarheden en nieuwe vrije levensopvattingen een weg te banen ... ja zelfs alleen het zonder vrees optreden voor iemand die verongelijkt wordt....
En met een verongelijkt en schril gezicht zei ze iets, dat als een dreigement was en een toestemming tegelijk. Achter in de kleine, witgekalkte consistoriekamer, met zijn twee hooge boogramen half-weg tusschen de bijgetrokken groen-saaien gordijnen in dien rustigen schemer van groen en wit, zat Sprotje naast de laatstgekomene meisjes en keek rond.
De "commissarissen," die het officieele genootschap benoemde om zijn plan te onderzoeken, waren misschien zeer geleerde mannen, maar van muziek wisten zij niets af. Hij kreeg een certificaat vol komplimenten en beleefde wendingen, gelijk de Franschen dat verstaan, maar waarvan de inhoud er op neer kwam, dat zijn stelsel niet nieuw en niet nuttig was. Hij voelde zich diep verongelijkt.
Ze luisterde oplettend als hij in woorden, die gloeiden van toorn, den man aanviel, die duizende jaren lang in ruwheid de vrouwen had onderdrukt en verongelijkt. En als hij de toekomst schilderde, waar man en vrouw gelijken zouden zijn, die in onderling overleg handelden, dan drukte Clara zich tegen hem aan: "Zul je altijd zóó tegen mij wezen, Abraham?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek