Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Vergun me slechts als uw slaaf bij u te blijven." En de tranen vloeiden rijkelik uit de ogen van de gewaande Goza. Men stond op het punt hem zijn verzoek toe te staan.
"Ga naar het bruggenhoofd," zei de overwinnaar op gebiedenden toon, "om daar mijn verdere bevelen af te wachten." "Vergun mij u eerst iets te zeggen," hernam De Bracy, "waarbij gij belang hebt: Wilfrid van Ivanhoe is gewond en gevangen in dit kasteel, en zonder oogenblikkelijke hulp komt hij in de vlammen om."
"Dat zal u aanstonds duidelijk worden, Prinses. Vergun me eerst deze vraag: U ziet immers de noodzakelijkheid in meermalen vernam ik dit uit uw eigen mond van een huwelijk met den Hertog van Bora?" "Inderdaad. Ik geloof, dat de belangen van den Staat dit eischen.
En ik geloof dat het U een kleine moeite zou kosten mij op dit punt tevreden te stellen." "Maarschalk Zabern is de Bewaarder van het Charter. Hij zou u zeer zeker het in den oostelijken vleugel van het paleis bewaarde Charter kunnen laten zien. Ik meen echter..." "Vergun mij op te merken," viel Zabern de Prinses in de rede, "dat het Charter sinds eenige maanden niet meer in het Paleis berust.
Misschien zullen we daarna nog een nader beroep doen op uw welwillendheid." "Gij zult u over het hier voorgevallene wel zeer verbazen," zei de edelman; "zoodra gij op uw verhaal zijt gekomen zal ik er u het een en ander van meedeelen, vergun me intusschen mijzelven aan u voor te stellen als Don Rebiera de Silva."
Hij kan hier niet blijven, edele Crispina, zei Plinius. De knaap zal hier sterven. Vergun mij hem naar mijn villa bij Laurentum te voeren.... Maar Cecilianus hoorde hem. Hij begon hevig te kreunen, te snikken, te smeeken, dat hij niet weg woû. Dat hij dicht bij zijn broêrtje woû blijven.... Hij is niet zoo ver weg bij mij, zeide Martialis; in mijn landhuisje bij Nomentum.
Gij, Julia, hebt mij aan mijzelf ontvoerd, Zoodat ik niets studeer, mijn tijd verdoe, De wereld niets tel, goeden raad veracht, En, suf gedroomd, zwaarmoedig zucht en smacht. FLINK. Vergun, heer Proteus, was mijn meester hier? PROTEUS. Hij ging juist heen, en naar Milaan aan boord. FLINK. Nu, twintig tegen een, dan is hij scheep, En ik, die van hem af geraakte, een schaap.
Ik ben ontsteld, ik gevoel mij ziek, mijne krachten begeven mij. Vergun mij als eene genade, voor heden dit huis te verlaten. Morgen vroeg zal ik bedaard zijn, ik zal, beter dan nu, madam uwe moeder mijne grenzenlooze dankbaarheid kunnen uitdrukken...." "Gij wilt vertrekken, Godelieve?" kreet de jongeling met verdriet. "O, neen, ik bid u, nog een oogenblik!"
"Sire", sprak toen Merlijn, "vergun mij, dat ik u hunne namen noem, het zijn Balin en zijn broeder Balan, twee der dapperste ridders van uw hof. Spoedig zult gij nog meer reden hebben, om aan hunne dapperheid en aan hunnen eerbied jegens u te gelooven, want er is een groote strijd op handen tusschen u en koning Nero, den broeder van hem, die hier gevangen voor u staat!"
"Zoo gaat het," merkte Grobbendonck lachende aan: "die met Spinola gaat, moet immer voorwaarts; dat is zijn oude gewoonte. Laat ik u een roemer wijn vullen, Heer Kanselier." "Hoe staat het gelaat zoo bedrukt, Generaal?" vroeg Velasco: "zijn er slechte tijdingen?" "Van belang," antwoordde Spinola: "doch vergun mij te vragen, wie zijn die Heeren?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek