Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
"Jawel, meneer," antwoordde Jack weifelend, "maar ik heb 't toch enkel uit dienstijver gedaan." "Vergun me dan op te merken," hernam kapitein Wilson, terwijl hij zich op de lippen beet, "dat uw ijver in dit geval erg misplaatst was, en zich naar ik hoop, niet weer, op die wijze zal uiten."
"O, mijn beschermer, zei Jondrette, mijn edele weldoener! ik kan mijn tranen niet weerhouden. Vergun mij, dat ik u tot aan het rijtuig uitgeleide doe." "Trek die overjas aan, als ge uitgaat," antwoordde mijnheer Leblanc; "'t is scherp koud." Jondrette liet het zich geen tweemaal zeggen en trok haastig de bruine overjas aan. Alle drie gingen naar buiten; Jondrette ging beide vreemden voor.
Schenk mij de beschrijving der schilderijen, die ons te ver voeren zou; vergun mij liever, er u op te wijzen, hoe de meester ook in dit opzicht getoond heeft, den geest des ouden tijds te begrijpen, dat het schilderwerk in deze zaal niet iets bijkomstigs is, een sieraad, dat ge evengoed overal elders zoudt kunnen aanbrengen; maar veelmeer een onmisbaar bestanddeel van het geheel, met architektuur en ornamentiek in overeenstemming, en alzoo het gansche vertrek tot één harmonisch kunstgewrocht stempelende.
Doch vergun mij, wijze Koelloeka! u de vraag te doen, wat gij nu eigenlijk van dat voormalig stelsel zoudt verwachten.
"De God Abrahams zij geloofd," riep Rebekka, de handen dankbaar ineenslaande; "de naam van een rechter, ofschoon een vijand van ons volk, klinkt in mijn ooren als die van een beschermer. Gaarne volg ik u; vergun mij slechts mijn sluier om mijn hoofd te slaan."
Ik ben uw hondje; ja, Demetrius, Kastijdt ge mij, te slaafscher vlei ik u; Behandel me als uw hond; sla, stoot mij weg, Verwaarloos mij, vergeet mij, maar vergun, Dat ik, al ben ik dit niet waard, u volg'. Wat minder plaats kan 'k beedlen in uw hart, En toch een plaats door mij zoo hooggeschat, Dan dat ge mij behandelt als uw hond?
ADRIANA. Vergun mij, edel vorst: Antipholus, Mijn man, dien ik, op aandrang van uw hoogheid, Tot heer van mij en 't mijne maakte, werd Deez' boozen dag van razernij bevangen, Zoodat hij, met zijn even dollen dienaar, Als een bezeet'ne door de straten liep, En tot ontstelt'nis van de burgers, binnen Hun huizen drong, juweelen roofde, ringen, Ja alles, waar zijn razend oog op viel.
Te midden dier overstelpende vruchtbaarheid kan hun soms een zoo innig heimwee overvallen naar de bruine hei, naar de blonde duinen, naar de groene grasvelden der oneindige prairieën, naar de doodsche vlakte der woestijn zelfs! Wilt ge u een denkbeeld maken van de japansche natuur, vergun mij dan u eene der valleien in den omtrek van Jedo te beschrijven.
Zie, gij zijt mijn engel; vergun mij even hier te komen; ik geloof, dat ik spoedig zal sterven. Zoo ge wist hoe ik u bemin! Vergeef mij, ik spreek met u en weet niet wat ik zeg; ik maak u misschien boos; zijt ge boos op mij?" "O mijn moeder!" zeide zij. En zij zonk ineen, alsof zij zou sterven. Hij vatte haar; zij viel, hij nam haar in zijn armen, omklemde haar vast, zonder te weten wat hij deed.
Vergun mij, u dit voorval mede te deelen met de eigen woorden van de inscriptie, bij de schilderij in de kerk geplaatst; en duid het mij niet ten kwade als de beschrijving u wat al te realistisch dunkt. Onze voorvaderen hadden op dit gebied eigenaardige begrippen. Ziehier dan de historie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek