Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Hij sprong in den zadel en leidde de twee andere dieren, die de plek niet verlaten hadden, waar hij ze gelaten had, als handpaarden weg. Hij verwijderde zich bij helder maanlicht in sterken draf. Cyprianus en Li sliepen steeds. Eerst tegen drie uren ontwaakte de Chinees en keek met lodderige oogen naar de sterren, die bij den oostelijken gezichteinder begonnen te verbleeken.
Ziedaar wat hare frissche blosjes reeds had doen verbleeken, ziedaar waarom haar nog jeugdig gelaat soms eene uitdrukking had van zachte zwaarmoedigheid, en waarom hare donkerblauwe oogen reeds iets verloren hadden van hun vroolijken glans. Haar vader was de laatste om iets van dit stille leed te begrijpen, dat zorgvuldig voor hem werd ontveinsd.
Ze hebben het niet gehoord hoe het in de laatste minuten, mede bonsde in Eva's borst. Haar blozen en verbleeken; het neerslaan dier oogen; haar zwijgen, neen, ze hebben het niet beschouwd als den strijd van haar dwazen wensch met haar waarachtig liefhebbend kinderhart. God! had zij dan straks zoo iets uitgelokt? Maar zóó heeft ze het niet bedoeld!
Aan slapen was geen denken. De folterende dorst hield de oogen geopend en de knagende honger deed de wangen verbleeken en den moed verflauwen. Zoo kwam de derde dag. De zon verrees verrukkelijk schoon boven den horizon. Ach, waarom? Waarom was de lucht niet bedekt met wolken en gulpte het hemelwater niet bij stroomen neder, opdat de arme gevangenen zich laven konden? Ja, waarom?
Hij was weder als een kind geworden, en maakte zich bedroeft, omdat Babet hem geen makkertje schonk, dat met hem gespeeld zou hebben. Den dag, waarop mijne vrouw mij aarzelend toevertrouwde dat wij waarschijnlijk binnenkort met ons vieren zouden zijn, zag ik den lieven man verbleeken en moeite aanwenden om niet in tranen uit te barsten.
Ik was met hem bewogen; ik had eene merkwaardige verandering opgemerkt in zijn gelaat, toen Francis hem zoo alle hoop ontnam; zijn verbleeken, de gespannen trekken, iets vochtigs dat de guitige oogen plotseling verduisterde, wekten mijn medegevoel in hooge mate. Hoe kon men zoo hard zijn voor een medemensch die gevallen was, als Francis bleek dit te zijn voor dezen ongelukkigen bloedverwant!
Sappho zelf vervaardigde zóó prachtige gedichten, dat men van haar niet sprak als van "een dichteres", maar als van "de dichteres". Een schoone gedachte wordt door haar uitgedrukt in de volgende woorden: "De sterren, die schittrend aan 't hemeldak staan, Verbleeken, en 't is met haar luister gedaan, Zoodra volle maan heel den hemel verlicht, En ons doet bewond'ren haar zilveren gezicht."
Beginselen kwijnen en verbleeken in onzen constitutioneelen kelder. Geene verbastering, geen vergelijk, geen octrooi van den koning aan het volk. In al die octrooien schuilt een artikel 14. Naast de hand die geeft, bestaat een klauw die terug neemt. Ik weiger bepaald het Charte. Een Charte is een masker, waarachter de logen zich verbergt. Het volk dat een Charte aanneemt, doet afstand.
't Vooruitzicht het zonlicht te zien rijzen op dezen morgen van alleenzijn, zonder 't praten en 't willen van menschen om mij heen, deed me in stijgende blijdschap de dingen die komen zouden afwachten en meeleven. Een nauw verbleeken van den donkeren wand aan de oosterkim en de ankerkettingen ratelden reeds en de schroef sloeg het stille water bruisend onder de achterplecht weg.
En Hemath stond omringd, van 't heuvlig land der beken, Tot daar m' in 't neevlig west de dagtoorts zag verbleeken. Met "omringd" drukt de dichter uit wat men, meer gewoon, zou noemen "omcingeld," met het denkbeeld van onveiligheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek