Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
"Net alsof het zoo gemakkelijk gaat hem af te brengen van iets, dat hij zich heeft voorgenomen, of hem af te schrikken door vrees voor gevaar," was het antwoord, dat zij gaven. Vrees voor gevaar kende hij niet; die heeft hij ook nooit gekend. Juist deze voor duizenden zoo onverklaarbare, geheimzinnige eigenschap, maakte hem zoo sterk bij al wat hij deed. Verbleeken, sidderen zag men hem nooit.
Ik knikte dus den man met het vuurwapen gemeenzaam toe en vroeg hem glimlachend of ik hem in zijn slaap had gestoord. Zonder te antwoorden nam hij mij van top tot teen op; toen, als scheen hij voldaan met zijn onderzoek, bekeek hij even aandachtig mijn gids, die naderbij kwam. Ik zag dezen verbleeken en staan blijven, blijkbaar was hij verschrikt. Een ongewenschte ontmoeting, dacht ik.
Hij liet zijn blik spiedend weiden over de wegen: ze waren nog leeg. Arenden vlogen boven zijn hoofd om: de soldaten langs de wallen sliepen tegen den muur, en binnen het paleis bewoog niets. Maar eensklaps deed een verre stem, die uit de diepten der aarde scheen te komen, den Viervorst verbleeken. Hij boog zich voorover om te luisteren. De stem zweeg.
Bij die schipbreuk wierp zich de strandvoogd in de woedende golven en zwom naar het schip. De vader, wiens kind door den arend was geroofd, klom den roover na. Bij het gezicht van den vijand zag men den bevelhebber slechts even verbleeken; toen viel hij het vijandelijke leger aan. Na een gevecht van een paar uren sloeg men den vijand op de vlucht.
Zonder buitengewone moeite kan men hem er aan gewennen in en uit de kooi te vliegen. Een aantal voortreffelijke eigenschappen komen dus bij hem vereenigd voor. Bij 't naderen van den herfst verbleeken de kleuren van het mannetje snel, zoodat zij meer en meer beginnen te gelijken op die van het wijfje, waarin donker geelrood de overhand heeft.
De Prins trachtte, na den beker te hebben weggeworpen, bovenstaand verwijt om te zetten in een compliment aan de dame, die het had neergeschreven, en antwoordde: "Op schitt'rend lichten heuvel Moet ied're glans Verbleeken. O, mocht verwijderd van het licht Van uw schoonheid, De glans van gindschen beker Mijn trouw bewijzen!"
Waar ik ooit kwam, bereidden zich ten groet, In keur van taal, geleerden, groot van naam; Hoe velen zag ik sidd'ren en verbleeken, Ophouden in het midden van een zin; Angst kneep den anders ruimen gorgel toe; In 't eind verstomden zij en braken af, En zonder welkomstgroet.
"Dat zijn de Engelsche en Fransche kerken." "En dat gebouw daar, waarboven de Britsche vlag wappert?" "Dat is het kantoor van in- en uitgaande rechten, de 'Douane' genaamd." Uncle Prudent was nog niet geheel en al met zijne vragen en Phil Evans met zijne uitleggingen gereed, toen de hoofdstad van Canada reeds aan den horizon begon te verbleeken en zich minder duidelijk voordeed.
Hij struikelde eindelijk over den hoop steenen, die er bij den kelder lag, dit deed Maroessia in haar schuilplaats verbleeken, maar hij stond vloekende op en bevond zich eindelijk weer op het punt, vanwaar hij was uitgegaan, voor de deur van het huis, nog altijd razende en tierende.
Hij won en Melchior Sinclaire hield met spelen op. 't Geluk liep hem tegen. Hij zag wel dat 't niet ging. De nacht ging voorbij. 't Was al over twaalven. De wangen der schoonen begonnen te verbleeken, het haar ging uit de krul, de garneeringen der baljaponnen waren gekreukeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek