Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Hij sloop langs de huizen tot hij op de Bloemmarkt was, en liep toen wat hij loopen kon, den straatweg op naar zijn ouden vriend; maar, och, toen hij dezen vertelde, dat hij eigenlijk van zijn vader niet mocht, en dat hij maar stilletjes gekomen was, toen zei de brave veearts: "Het spijt me, Willem, dat ik je wegsturen moet. Wel zou ik graag weer een uurtje met je praten; maar dat kan nu niet!
Gij zijt een paar domme jongens, sprak hij minzaam, dat gij zoo maar op weg gaat; hier hebt gij een paspoort, dat ik door den burgemeester in orde heb doen maken, en dat zal u voortaan voor moeilijkheden bewaren. Goede reis, jongens! Toen gaf hij elk van ons de hand en de veearts drukte die eveneens recht hartelijk.
Frits stond bekend voor even knap als een veearts; de beide stalwachten wisten dit ook, en om hun mindere kennis nu niet bloot te geven, vonden zij dan toch ook, dat het dier wat kramperig was. Frits Jansen tuigde intusschen den hengst met gebit en zadel. »Wat ben je toch eigenlijk van plan?" vraagde de eerste stalwacht met nieuw opgewekten argwaan.
De kans op zulk een trap bracht eenige kalmte in de plannen van Mattia en wij bleven aan dezelfde onzekerheid ten prooi: het zou een vreeselijke zaak zijn aan vrouw Barberin eene koe te geven, die geen melk gaf of geen horens had. Onder de verhalen die men ons had verteld, was er een, waarbij een veearts een strenge rol speelde, althans tegenover een ossenkooper.
Ze aten in de achterkamer, en Paul deed een frissche poging om zich "al dat gezeur" uit het hoofd te zetten en begon te vertellen van het leven op zijn dorp, van den veearts en zijn vrouw, die moesten ze kennen! alleraardigste menschen! maar hij merkte algauw dat ze er met een zeker ongeduld naar luisterden, gansch vervuld van hun eigen plannen en belangetjes.
Het zal een mooie, goede koe zijn, maar om ze te koopen, moet men geld hebben. Als eenig antwoord knoopte ik mijn zakdoek los, waarin wij onzen schat bewaarden. In orde; kom mij morgenochtend maar afhalen om zeven ure. En hoeveel zijn we u schuldig, mijnheer de veearts? Niemendal; denkt ge dat ik geld zou aannemen van zulke flinke jongens, als jelui!
Morgen wil ik den veearts roepen. Misschien, dat die nog iets kan geven, dat je goed doet." Maar toen Lize den volgenden morgen in den stal kwam, was de geit dood. De tranen sprongen haar uit de oogen, maar toch zei ze: "'t Is zoo het beste." Toen Lize nog aan 't ontbijt zat, hoorde ze op eens een vroolijk geblaf. Ze liep in het tuintje voor 't huis.
Wat moet gij voor die koe hebben? vroeg de veearts. Drie honderd francs. Reeds had die kleine vlugge koe, zoo fijn van vormen en met zoo'n verstandigen kop ons hart gestolen; maar toen hij drie honderd francs vroeg, waren wij nog wanhopend. Drie honderd francs! dat maakte onze rekening volstrekt niet.
Maar nog meer genoegen deed het mij, uit hetgeen de vrederechter verder sprak te kunnen opmaken, dat Barberin voor eenigen tijd weder naar Parijs was teruggekeerd. Dit maakte mij zóó gelukkig, dat ik hem wist over te halen om zich tot het onderzoek bij den veearts te bepalen, daar dit toch voldoende was om te bewijzen, dat wij onze koe niet hadden gestolen.
Als wij een veearts in den arm namen, zou ons dit ongetwijfeld wel wat kosten, maar wij zouden dan zeker zijn van onze zaak. In onze verlegenheid besloten wij tot het laatste, wat ons, in alle opzichten, nog het verstandigst voorkwam, en wij zetten vroolijk en tevreden onze reis voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek