Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Als het leger n.l. gekomen is in de buurt van Crépy en Valois, rijdt Jeanne tusschen den Rijkskanselier en Dunois. »Dat is een goed volk; ik heb nog nooit het volk zoo verheugd gezien bij de aankomst van den edelen koning. Ach, dat ik het geluk moge hebben, als eenmaal mijn laatste uur zal zijn geslagen, om in deze streek begraven te worden.«
"Charles de Valois schrijft ons een vrijgeleide, en belooft ons op zijn eer, dat hij ons weder ongehinderd in Vlaanderen zal terugbrengen." De heren die de rechtzinnigheid van De Valois kenden, betrouwden zich op die belofte, en gingen voort met hun Graaf te redeneren. Terwijl sloop Diederik de Vos ongemerkt uit de zaal en ging op de voorhof wandelen en nadenken.
Nog enkele malen hebben de vorstelijke kringen zelf in dezen tijd een heilige opgeleverd. Een van hen is Charles de Blois, oom van den ons bekenden Jan van Blois van Gouda en Schoonhoven. Hij was door zijn moeder uit het huis van Valois gesproten, en door zijn huwelijk met de erfgename van Bretagne, Jeanne de Penthièvre, belast met een troonstrijd, die het beste deel van zijn leven heeft gevuld.
Filips van Valois en Eduard III erkenden de onzijdigheid van Vlaanderen, de Vlaamsche schepen mochten vrij de zee doorkruisen, de Engelsche wol werd hier heengebracht, ellende en hongersnood weken uit stad en dorp. De invloed van den Wijzen Man groeide gedurig aan.
"Overmorgen zal Mijnheer De Valois met zijn gevolg naar Wijnendale komen om ons te geleiden. Ik heb de Edelen, die mij nog in mijn ongeluk getrouw blijven, doen ontbieden om hun kennis hiervan te geven. Maar uw broeder Robrecht komt niet waarom zou hij zolang uit het slot blijven?" "Is u zijn twist van deze morgen reeds vergeten, heer vader?
"Ja," hernam De Valois, "ik wil dat mijn koninklijke broeder u weder op de troon uwer vaderen plaatse!" "En welk middel dunkt u krachtig genoeg om dit wonderwerk te wrochten, daar hij u mijn land gegeven heeft?" "Luister, edele Graaf, uw dochter zit troosteloos in de kerkers van het Louvre uw erfdeel is verbeurd en uw kinderen hebben geen lenen meer.
"Ja, God zij hem in zijn laatste uur genadig!" hernam de Graaf Gwyde "Kunt gij begrijpen, mijn zoon, dat hij, onze vijand, edelmoedig genoeg zij, om zichzelf voor ons in gevaar te stellen, en zich de haat van Johanna van Navarra op de hals te halen?" "Ja, dit begrijp ik, heer vader, zodra gij van Charles de Valois spreekt. Maar wat kan hij toch voor ons en onze zuster doen?" "Luister Willem!
Toen kwam met Hugo Capet het #Capetingische# koningsgeslacht op den troon, dat tot 1328 aan het bewind was. In het laatstgenoemde jaar verving het huis van #Valois# dat van Capet.
Onderweg hernam Charles de Valois zijn gesprek met de oude Gwyde. Alhoewel de Graaf van Vlaanderen niet zonder mistrouwen aan zijn reis naar Frankrijk dacht, wilde hij echter uit liefde tot zijn kinderen die gevaarlijke tocht aannemen.
"Ho, dit verstaan wij!" viel Pierre Flotte in. "Maar, Mijne heren, geeft uw dravers de spoor en haast u voort want ginds zie ik Mijnheer De Valois tussen de bomen verdwijnen." Zij losten hun dravers de toom en kwamen weldra bij de Graaf hun Veldheer. Deze rende zachtjes voort zonder op hun nadering te letten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek