Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 november 2025
Gedreven door een inderdaad treffend gevoel van medelijden en aanhankelijkheid, hadden al de bloedverwanten en vrienden van den gevangene, mannen en vrouwen, de lange reis afgelegd van de grenzen van Moldavië naar de vallei van den Szamos, om den beproefde een woord van troost en liefde toe te spreken; om de kosten van den tocht te kunnen betalen, hadden zij zich onderweg als maaiers verhuurd.
Hadden ze zóó zevenhonderd uur voortgezeild, dan moesten ze bijleggen, doch naar zijne stellige meening, zouden ze lang vóór dien tijd reeds land ontdekt hebben. De schepen bleven evenwel zonder veel moeite bij elkander, en dat was nog eenige troost voor de manschap, die al begon te vreezen, dat er geen einde zou komen aan die zee, en ook geen einde aan dien onveranderlijken wind.
Dat herinnert je er aan, wat ik eigenlijk voor je ben.... Wat dan? 'n Meesteres. Uitstekend! uitstekend! Nee, zeg, Max.... we zijn nu haast thuis.... zeg, ben je nooit boos geweest om die brieven? Woedend, dikwijls! Verontwaardigd! Ja, ik kon 't niet helpen.... Nee, maar m'n woede bewijst immers, hoe zeer ik je woorden noodig had? Troost je maar.... heb maar geen spijt. O, spijt? Nooit.
't Is zeker tijd, dat er een of ander ongeluk over me komt, maar ik hoop, dat het dit niet is.« »Wat?« vroeg Oliver. »De vreeselijke slag,« zei de oude dame, »dat ik het lieve meisje zou moeten verliezen, dat zoo lang mijn geluk en mijn troost is geweest.« »O! dat verhoede God,« riep Oliver haastig. »Amen! kindlief!« zei de oude dame handenwringend.
Hij geloofde gedroomd te hebben, toen eene stem van den hemel hem woorden van troost toesprak. "Ik betreur dit leven niet," zeide hij, "het behoort aan God." "Hoop nog," antwoordde de doctor, "wij zijn bij u, wij zullen u van den dood redden, even als wij u aan de marteling hebben ontrukt." "Ik vraag zooveel niet van den hemel," zeide de priester gelaten!
»Grootmama, ik dacht, dat ik u verdriet had gedaan met mijn vragen, het zou mij werkelijk spijten.« »Neen, kindlief! mijn overleden man en kinderen vergeet ik nooit en mis ik nog altijd, doch ze zijn in den Heer ontslapen en dat troost mij.« »'t Moet toch vreeselijk akelig wezen om dood te gaan, denkt u ook niet?«
Ik heb er geen begrip van, dat mannen zóó kunnen te werk gaan, en als ik hem ooit weer zie, dan krijgt hij van mij een schrobbeering die hem heugen zal. Maar er blijft een troost, mijn lieve Marianne, hij is niet de eenige jonge man in de wereld, die de moeite waard is, en met je mooie gezichtje zal 't jou aan bewonderaars nooit ontbreken.
Als zij dood waren, moesten zij bijgevolg het klooster verlaten. Dit bedroefde en bedrukte haar als een onbillijkheid. Zij hadden echter de vergunning verkregen, om een geringe troost op een bijzonder uur en in een bijzonderen hoek van het oude kerkhof-Vaugirard te mogen worden begraven, een grond die vroeger aan het klooster behoord had.
Als het lot je een andere bestemming had gegeven,« sprak Rose, »zelfs als je een weinig maar niet zoo ver boven mij had gestaan; als ik een hulp en troost voor je had kunnen zijn in een nederig leven van vrede en eenvoud, en niet hoefde te vreezen door een eerzuchtige en voorname menigte als een last en een hinderpaal beschouwd te worden, dan zou deze beproeving mij bespaard zijn.
Maar de kleine meisjes vonden het een heel prettige en interessante gebeurtenis, en hier ook al geen troost vindende, trok Jo maar naar haar toevluchtsoord op den zolder en maakte de ratten deelgenoot van de ramp.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek