Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Daarbij kwam nog een ongebreidelde zelfzucht en een grenzenlooze ijdelheid, die haar minder deden treuren om een gebroken been van haar minnaar dan om een volant minder aan haar japon of een verkleurd lint om haar hoed.
"Ik heb 't wel gezegd: meneer Ibarra ging tegen zijn zin naar beneden. Ik heb 't wel gezien!" "De doode is maar een inlander!" "Laat 't feest doorgaan! Kom, muziek! We krijgen den doode niet weer levend met treuren. Capitán, hier moeten de noodige maatregelen genomen worden... Laat de baas hier komen!... De baas van 't werk moet in hechtenis genomen worden!" "Ja, in 't blok!" "In 't blok!
"Terwille van mij?" roept Guy uit. "Denkt gij soms, dat ik zal treuren over een gevallen held? Als ik geen kleinen tegenspoed had gehad, zou ik hem vermoedelijk zelf het licht hebben uitgeblazen, ofschoon hij meesterlijk met het zwaard wist om te gaan." "Dat zou verschrikkelijk zijn geweest," zegt de schilder. "Waarom?" "Gij zoudt zelfmoord gepleegd hebben." "Zelfmoord! Wat bedoelt gij daarmee?"
"Nu, lieve kinders, bedenkt nu eens wat uw ma gezeid heeft van niet te treuren; kom, laten we allemaal een kopje troost drinken en dan aan 't werk gaan, en een eer zijn voor de familie." Koffie was een tractatie, en Hanna toonde veel tact, door ze dien morgen te zetten. Niemand kon haar aanmoedigende knikje of den welriekenden geur uit de tuit van de koffiekan weerstand bieden.
'T was al te blijden dagh, geen mensch en mochte treuren, Daer magh niet als vermaeck en soete vreught gebeuren. De man-slagh wert versoent,* de ridder vry gestelt, 1415 En alle die het raeckt ontfangen machtigh gelt.
Als zij daar zat, zonder gedachte over de bladen van haar boek heen te turen, moê van het droomen en treuren van al haar dagen en nachten, werd zij onbewust het ruischen en leven van den tuin om haar heen gewaar en vloeide de zomer door al haar zinnen binnen.
Binnenshuis heerscht groote drukte, maar de arme buitengeslotenen kunnen niets anders doen dan wachten en wachten. Ze staan den geheelen dag voor donna Elisa's deur. Daar staan donna Emilia en donna Concetta, vroeger bestond er niet veel vriendschap tusschen haar beiden, maar heden staan ze naast elkaar te treuren. Vele angstige oogen turen door het winkelraam van donna Elisa's huis.
Bezit men haar, ach! de eigen rouw Wacht dan den vlinder en de vrouw: Zij kwijnen weg, hun lust verteert, Door 't spel des kinds, de luim des mans: De dierbre buit, zoo wild begeerd, Derft, eens gevangen, al haar glans. De zelfde hand, die straks haar ving, Vernielt allengs haar schoonste kleuren, Tot ze als een bleeke zwerveling In de eenzaamheid zich dood kan treuren.
Ook hoorden het de blank-grijs beplekte berken, met hun bladeren als vallende tranen, alleen, of in groepjes bij elkaar staande: ranke, slanke vrouwen lijkende, een beetje geneigd tot treuren. Ze lispelden het in hun licht-bewogen loover, niet zeker van vreugde; tè gevoelvol; tè angstig.
Er zijn er misschien eenige, die zullen zeggen, dat zij er niet over klagen, dat Sophronia de vrouw is van Titus, maar te treuren over de wijze, waarop zij het geworden is, in 't geheim, steels, zonder dat een vriend of verwant er iets van wist. En dat is geen wonder, noch iets nieuws.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek