Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Met eene zelfopoffering, welke sommigen onzer lezeressen zullen weten te waardeeren, besloot zij, in plaats van gerust haar eigen bed op te maken en hare eigene kamer te stoffen gelijk zij tot nog toe, met afwijzing van alle aangeboden hulp der kamermeid van het huis, had gedaan zich zelve tot het martelaarschap te veroordeelen om Topsy in deze werkzaamheden te onderrichten. Ontzettend besluit!
"Neen, niets van dat heb nooit iemand of iets gehad." "Maar, Topsy, als ge maar uw best woudt doen om goed te zijn, dan zoudt ge...." "Ik zou toch nooit iets anders dan een neger kunnen wezen, al was ik nog zoo goed," zeide Topsy. "Als ik gevild kon worden en blank worden, dan zou ik mijn best doen." "Maar men kan u toch wel liefhebben, al zijt gij zwart, Topsy.
Topsy scheen zeer in haren schik toen Eva zeide: "Topsy, gij kunt heel aardig bloemen schikken. Hier in dit vaasje heb ik er nog geen. Ik wou dat gij er alle dagen een ruikertje voor kondt maken." "Welk een wonderlijke inval!" zeide Marie. "Wat in de wereld wilt ge toch daarmede doen?" "Och niets, Mama; maar gij wilt immers wel hebben dat Topsy dit doet, niet waar?"
Niemand kon beter het bed opmaken, de kamer stoffen, en alles ordelijker opruimen dan Topsy, wanneer zij dit verkoos maar zeer dikwijls verkoos zij het niet.
"Natuurlijk, alles wat u genoegen kan geven, liefje. Topsy, gij hoort wat uwe jonge meesteres zegt; pas op dat gij er voor zorgt." Topsy neeg even en keek voor zich neer; en toen zij zich omkeerde, zag Eva een traan over hare zwarte wang rollen. "Ziet ge, Mama, ik wist wel dat die arme Topsy iets voor mij wilde doen," zeide Eva tegen hare moeder. "Och kom, gekheid!
"Och, lieve Juffrouw, ik kan niet het is verbrand." "Verbrand! Welk een verzinsel! Breng alles hier, of ge zult slaag hebben." Met luide betuigingen, tranen en zuchten verklaarde Topsy dat zij dit niet doen kon. "Alles was verbrand dat was het." "En waarom hebt gij dat goed verbrand?" zeide Ophelia.
Eens vond zij Topsy met haar beste krippen sjaaltje als een tulband om het hoofd gewonden en zoo voor den spiegel repetitie houdende, daar Ophelia, met eene bij haar voorbeeldelooze onbedachtzaamheid, den sleutel op eene lade had laten steken. "Topsy," zeide zij dan wel eens, als haar geduld ten einde was, "waarom doet gij dit toch?" "Weet niet, Juffrouw ik denk omdat ik zoo ondeugend ben."
Het oor, dat nooit iets anders dan scheldwoorden heeft gehoord, is verbazend ongeloovig voor iets dat zoo hemelsch is als vriendelijke goedheid; en Topsy vond Eva's gezegde alleen iets grappigs en onverklaarbaars, maar zij geloofde er niet aan. Doch wat moest er met Topsy gedaan worden? Ophelia vond de zaak bedenkelijk; hare regelen van opvoeding schenen hier van geene toepassing te kunnen zijn.
"Maar ik kan haar niet meer zien, en ik zal haar nooit meer zien," zeide Topsy en begon weder te snikken. Allen zwegen een poos. "Zij zeide dat zij mij liefhad," begon Topsy weder, "dat deed zij! En och! nu is er niemand over niemand!" "Dat is maar al te waar," zeide St. Clare. "Maar zie toch of gij dat arme schepsel niet troosten kunt," vervolgde hij tegen Ophelia.
Clare, het kind roepende. Topsy kwam. In hare ronde oogen flikkerde een mengeling van vrees en hare gewone koddige dartelheid. "Waarom gedraagt gij u zoo?" zeide St. Clare, die bijna niet nalaten kon om de uitdrukking van het zwarte gezichtje te lachen. "Ik geloof dat het aan mijn goddeloos hart ligt," antwoordde Topsy zeer stemmig. "Miss Phelia zegt dit."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek