Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Rosa droop spoedig af en Topsy kwam nader en legde haar offer aan den voet van het lijkje. Toen wierp zij zich plotseling, met een woesten en bitteren kreet, bij het bed op den grond en bleef daar luid liggen schreien en kermen. Ophelia kwam haastig de kamer binnen en poogde haar te doen opstaan en zwijgen, maar vruchteloos. "O, Miss Eva! O, Miss Eva! Ik wenschte dat ik dood was, dat doe ik!"
"Anderen zouden hetzelfde doen, als zij de dingen zoo zagen als ik. Ik denk Topsy mede naar huis te nemen als ik ga. Ik denk dat de menschen bij ons zich eerst wel erg zullen verwonderen; maar ik geloof dat zij zich wel tot mijn begrip zullen laten brengen. Bovendien weet ik dat er velen in het Noorden zijn, die juist zoo doen als gij gezegd hebt."
"Zult ge mij nu nog zeggen dat gij het lint niet gestolen hebt?" Topsy bekende zich nu schuldig aan de handschoenen maar wilde nog niets van het lint weten. "Als gij nu maar alles bekent, Topsy," zeide Ophelia, "dan zult gij voor dezen keer geen slaag krijgen." Aldus toegesproken, beleed Topsy het stelen van het lint en de handschoenen, met jammerende betuigingen van boetvaardig berouw.
Hij zal u helpen om goed te zijn. En gij kunt eindelijk naar den hemel gaan en voor eeuwig een engel worden, evengoed alsof gij blank waart. Bedenk dat eens, Topsy! Gij kunt een van die zalige geesten worden, waar Oom Tom van zingt." "O, lieve Miss Eva, lieve Miss Eva," zeide het kind. "Ik wil mijn best doen. Ik wil mijn best doen. Voorheen heeft het mij nooit kunnen schelen."
Weldra hoorde men in de kamer van Ophelia, die insgelijks op de veranda uitkwam, eenige luide uitroepingen en daarop eene scherpe bestraffing, tot den een of ander gericht. "Welk nieuw kattekwaad zou Topsy weer aangericht hebben?" zeide St. Clare. "Die opschudding is haar bedrijf, daar wil ik op wedden."
In huis was Topsy spoedig een gewichtig persoontje. Haar talent voor allerlei soorten van potsen, grimassen en kuren voor het dansen, buitelen, klauteren, zingen, fluiten en nabootsen van allerlei geluiden scheen onuitputtelijk te zijn.
"Komaan dan, Topsy, laat ik het u nu eens zien doen," zeide Ophelia, trok de lakens weder van het bed en zette zich neer. Met grooten ijver en even groote behendigheid maakte Topsy de exercitie, tot Ophelia's volkomen tevredenheid; zij legde de lakens behoorlijk te recht, streek elk rimpeltje glad, vertoonde bij dat alles eene ernstigheid, waardoor hare onderwijzeres zeer gesticht werd.
"Ik weet geheel niet meer wat ik met u doen zal, Topsy." "Och, Juffrouw, gij moet me slaag geven. Mijne oude meesteres gaf mij altijd slaag. Ik ben niet gewoon te werken als ik geen slaag krijg." "Maar ik wil geen slaag geven, Topsy. Gij kunt heel goed uw werk doen, als gij maar wilt. Waarom wilt gij dan niet?" "Och, Juffrouw, ik ben gewoon aan slaag. Ik geloof dat het goed voor mij is."
Ophelia beproefde het recept, en Topsy maakte altijd eene geweldige opschudding, gillende, kermende en jammerende; hoewel zij een half uur later, als zij onder "het jonge goed" zat, met de ontvangen kastijding den gek stak. "Och, Miss Phelia slaag geven! Haar slaan zou geen vlieg doodslaan. Zij had eens moeten zien, hoe mijne oude meesteres er de lappen deed afvliegen; die kon anders slaag geven!"
"Ik wenschte dat ik nooit geboren was," zei Topsy. "Ik behoefde geheel niet geboren te worden. Ik zie niet waarvoor het goed is." Miss Ophelia nam haar nu met zachten dwang van den grond op en bracht haar de kamer uit; maar terwijl zij dit deed, rolden er tranen over hare wangen. "Topsy, gij arm kind," zeide zij, toen zij het meisje naar hare eigene kamer had gebracht, "verlies nu den moed niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek