Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Clare zag haar als in een droom, terwijl zij een Kaapsche jasmijn in de witte handjes plaatste, en de overige bloemen met keurigen smaak hier en daar verdeelde. De deur werd wederom geopend en Topsy kwam, met oogen gezwollen van het schreien en iets onder haar voorschoot houdende. Rosa wenkte haar snel om terug te blijven, maar zij trad toch binnen.
"Welnu, het onderlaken moet gij over de peluw leggen zóó, en glad onder de matras steken zóó. Ziet ge wel?" "Ja, Juffrouw!" antwoordde Topsy met ingespannen aandacht. "Maar het bovenlaken," vervolgde Ophelia, "moet zóó worden gelegd, en glad en vast aan het voeteneinde worden ingestopt zóó de smalle zoom aan het voeteneinde."
"Maar, Eva, uwe kamer is vol." "Ik kan er nooit te veel hebben," antwoordde Eva. "Topsy, breng ze mij hier." Topsy, die met een hangend hoofd druilend was blijven staan, kwam nu en bood hare bloemen aan. Zij deed dit met eene schroomvalligheid en bedeesdheid, zeer verschillende van de zonderlinge koddige onbeschaamdheid en levendigheid, die haar anders eigen waren.
"Er schijnt hier van eene theorie van volksverhuizing gesproken te worden." "O, Augustine, zwijg toch!" zeide Ophelia. "Hoe kan ik iets doen als gij er om lacht." "Welnu, ik zal uwe lessen niet meer storen, dat beloof ik u," zeide St. Clare en ging met zijne courant naar het venster, waar hij bleef zitten tot Topsy hare lessen had opgezegd.
Zij hebben dat heel dikwijls noodig, als er niemand is om hun voor te lezen." "Eva, ge zijt een wonderlijk kind," zeide hare moeder. "Nicht Ophelia heeft Topsy leeren lezen," vervolgde Eva. "Ja, en gij ziet hoeveel goed het haar doet. Topsy is de ergste die ik ooit gezien heb." "En daar is Mammy. Zij houdt zooveel van den Bijbel en wenschte wel dat zij lezen kon.
Ophelia keek geheel en al verbijsterd, des te meer daar Rosa een oogenblik later binnenkwam, met een mandje pas gestreken goed in balans op haar hoofd en de bewuste bellen in hare ooren. "Ik begrijp volstrekt niet meer hoe ik met dit kind aanmoet," zeide zij wanhopig. "Waarom hebt gij mij gezegd, dat gij die dingen hadt weggenomen, Topsy?"
"O, Miss Eva, ik weet niet hoe ik zonder u leven zal!" riep de getrouwe oppasster uit. "Het is alsof alles op eens uit het huis wordt weggenomen," en Mammy gaf zich over aan hare hartstochtelijke smart. Ophelia duwde haar en Tom zachtjes de kamer uit en dacht nu dat allen weg waren, maar toen zij zich omkeerde, stond Topsy daar nog. "Waar zijt gij vandaan gekomen?" zeide zij bevreemd.
Van de andere personen in ons verhaal hebben wij niets bijzonders te melden, behalve een enkel woord, aangaande Miss Ophelia en Topsy en een afscheids-hoofdstuk dat wij aan George Shelby zullen wijden. Miss Ophelia nam Topsy mede naar Vermont, tot groote verwondering van die deftige beraadslagende macht, die een Nieuw-Engelschman onder den naam van "our folks" erkent.
De verharde onverschilligheid was verdwenen; deze was vervangen door gevoel, hoop, verlangen en een streven naar het goede een streven dat ongeregeld was en dikwijls afgebroken werd, maar toch telkens werd hervat. Eens, toen Topsy bij Ophelia was geroepen, stak zij, aankomende, haastig iets in hare borst weg. "Wat doet gij daar, ondeugend nest?
Altijd was zij vriendelijk en weldadig geweest; maar thans had zij eene aandoenlijke, vrouwelijke bedachtzaamheid over zich, die iedereen opmerkte. Zij speelde nog gaarne met Topsy en andere slavenkinderen, maar scheen thans veeleer eene toeschouwster dan eene deelgenoote van hun spel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek