Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Thom heeft in één adem gezegd wat hij op 't hart had: Dezen morgen, juist tien minuten voor 't vertrek van den sneltrein, heeft hij dezen grooten verzegelden brief aan 't adres van zijn goeden meester ontvangen.
't Was Thom na dat laatste zeer beslissend: vaarwel, niet mogelijk een woord meer te spreken. Ja toch: "Maar ik bid u, generaal!" Halt! zóó donker heeft hij nog nooit een oog zien worden. Goeie hemel, moest dit het besluit dan wezen! Die beste dokter! En dan, ach!.... Daar was eens een koning en die koning had een dochter en, en.... de boerenjongen was een gek, een verduivelde gek!
Thom heeft nooit gezien dat Louise zulke mooie oogen had.... Nú schijnt het echter alsof ze wat veel heeft gewerkt of geschreid. "Ja Louise, dat is vrij brutaal om zoo maar binnen te komen en de deur op 't slot te doen." "Zeker, wat moet dat beduiden Thomas?" "Ik wou je alleen spreken." "Maar dan kan die deur toch wel open blijven?" "Nee Louise, nee! Ik wil zeker zijn dat niemand ons overvalt.
"Uw zoon meent het goed, maar hij dient van u nog te leeren mevrouw, dat men niet alles zeggen kan wat men denkt. Kijk niet meer als een arme zondaar Thom! Hier is mijn hand. O! je hebt van oom Van Barneveld wat al te veel fraais vernomen; ik begrijp het."
"Hoor eens mijn beste Thomas, al meen je het nog zoo goed, nu spreek je in allen geval voor je beurt," zegt Helmond en klopt Thom op den schouder: "ik was aan mijn berekening: Ten eerste heb ik dan voor mijn veertig gulden de geheele hulp van Thomas, en ten andere de volkomen overtuiging dat er onder mijn dak twee zielen wonen, op wier geheele liefde ik rekenen kan en aan wie mijn gansche bezitting beter dan aan mij zelven is toevertrouwd.
In 't eind toch was hij Van Hakes verschansing binnengedrongen, en, terwijl hij de hand had vermeesterd, waarin Thom den stamper hield, en er vol innigheid mee op en neder karnde, verzocht hij "rondement" aan zijn besten vriend, om met het oog op iets zeer "kortafs" van den generaal, hem een enormen dienst te willen bewijzen.
"Maar.... maar...." aarzelt Thom in bijna smeekende houding: "als u dan toch waarachtig dien brief niet heelemaal gelezen hebt...." "Mijnheer de provisor, ik verzoek je mij niet meer in de rede te vallen.
"Watblief?" herhaalt Van Barneveld, die den provisor vergeten was, terwijl hij omziet. En dan met een vorschenden blik: "Ben je met den inhoud van dezen brief bekend menheer?" Thom die onwillekeurig is opgestaan, aarzelt, maar zegt toch ferm: "De hoofdinhoud is me geen geheim generaal; maar gelezen heb ik hem niet." "Ahzoo!" zegt Van Barneveld, terwijl hij Thom nog even van terzijde beschouwt.
Thom, wat er gebeurd is, het spijt me, maar mijn geweten zegt me dat ik niet willens een patiënt heb verzuimd. In een kleine plaats worden zulke zaken schrikkelijk uitgemeten; in den beginne zal mijn praktijk er een beetje onder lijden, maar dan..."
Daar zit 'em de angel dokter: en dan uw mooie huis! ja, wat hij u benadeelen kan, dat zal hij niet laten; en och beste beste dokter, dat ik nu dien plattelandsscharrelaar zulk een venijnig wapen in de hand moest geven! Och dokter," barst Thom nu werkelijk in tranen los: "Och vergeef me, al ben ik misschien geen wegschoppen waard."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek