United States or Gibraltar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Met een wel wat gemaakte belangstelling luistert Eva nu naar de zuster die de tolk is van de zorgen, waardoor de goede Thomas ten behoeve van den dierbaren meester werd gekweld. Een betere keus, meende Thom, had hij niet kunnen doen. Louise zou met kalmte en verstand haar zuster op de hoogte van den wezenlijken toestand van zaken brengen. Een andere weg was er niet.
Moet jij wat uit de apotheek hebben manneke?" zegt Van Hake. "Nee, twee gulden en vijf en dertig centjes. Vader was bang dat ie ze anders niet krijgen zou." Thom werd bloedrood en had dat kleine monster wel in den vijzel willen platstampen. "Twee gulden vijf en dertig centen. Is 't goed dokter; zal ik 't maar betalen?" 't Was goed. Thom betaalde.
"Maar dokter, mijn jongen zegt waarlijk niets tot Eva's nadeel; hij is overtuigd, evenals ik, dat zij het hartelijk meent. Wij hebben er de bewijzen van. Hij bedoelde alleen dat uw huishouding zooveel meer kost tegenwoordig; niewaar Thom? dat u zoo heel veel uitgaven hebt, en dus... Spreek dan Thomas, 't Was goed bedoeld niewaar Thom?" Van Hake antwoordde niet.
Thom kon toch wel begrijpen, dat de omstandigheid op zich zelve reeds genoeg was...... "Om u wat onplezierig te stemmen. Ja zeker," valt Thomas in: "maar als u dan reeds aan die goede Hanna hebt kunnen zien hoe een onbevooroordeeld mensch de zaak zal opnemen, dan moet u er waarlijk niet zelf zoo'n gewicht aan hechten. Als mevrouw u zóó zag thuiskomen...."
Hij duizelt achterover; de kleine flesch slaat hem uit de hand en valt aan duizend stukken op den vloer. Thom en zijn moeder staan hun vriend reeds terzijde. Ze hebben hem bijgebracht. Hij weet niet wat er met hem is voorgevallen. Maar ja, nu is het weer beter; zie maar, heelemaal beter. Zeker, hij herinnert het zich. Straks was er een heele drukte voor de deur.
En zie, daar stond die goedmoedige Thom met zijn blonden krullebol en zijn helderblauwe oogen. Helmond had zijn tusschenkomst niet gezocht, Thom heeft ze hem als 't ware opgedrongen.
Thomas Van Hake handelde met de beste bedoeling, en toch, of hij goed deed? De tijd moet het leeren. Zooveel is echter zeker, dat dokter Helmond een gansch anderen nacht zal doorbrengen dan de goede Thom hem denkt te bezorgen. Thuisgekomen ging Helmond het allereerst naar de kamer, waar hij zijn geliefde zou vinden.
De provisor was daarop ijlings met zijn moeder naar het doktershuis gegaan, en heeft Bus met de vigilante naar De Zonsberg gezonden om te zien of dokter dáár soms wezen mocht. Doch tevergeefs. Een half uur later zat Thom in de vigilante, en Bus naast Jozef uit De Arend op den bok, om dokter Helmond zoo mogelijk in de richting van Briesborg te vinden.
Thomas echter heeft zich voorgesteld om de zaak geheel in 't reine te brengen. Wat moeder verzwijgen wil, kan hij niet verkroppen. "Ja dokter," valt hij uit: "'t is waar, juffrouw Armelo was ook heel vriendelijk en niemendal grootsch; maar...." "Dacht je dat ze grootsch was Thomas?" "Foei Thom, hoe kun je zoo raar spreken."
"Zeker, dat scheelt nog al," zegt mevrouw Van Hake: "maar anders, och dokter, dit huis...." Thom, die bij zijn moeders laatste woorden door allerlei gebaren tevergeefs heeft getracht haar opmerkzaamheid tot zich te trekken, valt nu haastig in: "Moe wil zeggen dat de herinneringen haar dit huis zoo lief maken. Maar moe begrijpt natuurlijk dat mevrouw.... niewaar moe....?"
Woord Van De Dag