Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
't Was toch een heel verstandig man die generaal, en Thom geloofde vast dat men, wanneer men 't maar verstandig aanlei, in de redelijkheid wel alles van hem gedaan kon krijgen.
"Wat zeg je Thom, zie ik er uit dat mijn vrouw zal schrikken wanneer ze mij ziet?" "Wel heere nee!" vallen moeder en zoon schier gelijktijdig uit: "'t is maar alleen als u zoo ernstig kijkt!"
Och, Helmond wist het toen evenmin. Erg verhit met een bonzend hoofd thuisgekomen, heeft hij zooveel oprechte deelneming in het oog van dien braven Thom gelezen, dat hij hem wel tot zijn vertrouwde moest maken. Eva was niet thuis.
"Zoover is het nog niet gekomen Eva. Men zal den goeden dokter gemakkelijk vinden. Thom was hem, zooals hij bij 't heengaan zeide, immers reeds op 't spoor. Dokter zal òf in de buurt wezen en gevonden worden, of 't zij dan wat verder af welwillend zijn opgenomen, en waarschijnlijk toch spoedig terug zijn."
Wat moest die toon, wat moest dat beeld beduiden? Ach, hij vreest nu maar al te zeer dat die oude man meer reden tot wrevel heeft, dan dokter vermoedde of blijken liet. Helmonds sombere stemming der laatste dagen was Thom niet ontgaan; maar, eerst dezen middag nadat dokter erg verhit was thuisgekomen heeft hij zijn hart voor hem uitgestort.
Och! wát is het anders dan de eeuwenheugende geschiedenis van de slang en de vrouw, en de vrouw en de slang, zucht Van Barneveld onhoorbaar, terwijl hij zonder op Thom te letten strak voor zich heen ziet. "Maar als men dan alles weet generaal, van de gevoelens en van de liefde niewaar, dan kan er immers geen misvatting meer zijn, dan...."
Als u weigert dan blijft hij hier. Ik heb haast." De dikke juffrouw aarzelt, en dan.... Maar neen, 't was niet noodig. De lijder staat eensklaps overeind.... O God, wat ziet hij haar aan. "Neem dat gif weg Thom! Weg er mee! Zes grein! Eva, Eva, voort, voort!"
Of moeder en zoon de rechte snaar niet hebben getroffen, althans Helmond antwoordde ook nú niet; maar, eensklaps zich vermannend en opziende alsof hem iets inviel, zegt hij: "Thom, jij bent niet om je kwartaal gekomen; 't is waar, ik had het je kunnen meebrengen, maar...." Onwillekeurig hebben moeder en zoon elkander vluchtig aangezien. Thomas kreeg een kleur.
Ja zeker," vervolgt Thom, en nadat hij vlug een kort verslag van den loop der zaken, en nog den meesten lof aan zijn ontslapen leermeester en vriend heeft gegeven, besluit hij op diep weemoedigen toon: "Och, als u 't mij vraagt juffrouw, dan geloof ik vast dat ditzelfde orgelkamertje dien laatsten keer een soort van Gethsemané voor hem geweest is." "Hoe zoo ...?"
"Thom!" zegt hij met klem: "Thom ben jij het! Ga heen; ik wil je niet zien." En dan met de hand aan het hoofd: "Nee blijf, dat was uit overdreven liefde voor mij.... Je meende het goed Thomas. Je meent het altijd goed m'n vrind. Maar wie zegt jou, Thom, dat ik om eenige reden zou wenschen...." "God beware dokter! ú wenschen! Nee nee, dat zeg ik zeker niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek