Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Zij verdiende te weinig. Haar schulden waren toegenomen. De Thénardier's, die slecht betaald werden, schreven haar elk oogenblik brieven, wier inhoud haar deed vertwijfelen en wier port haar ruïneerde. Eenmaal schreven zij haar, dat haar kleine Cosette in deze koude schier geheel naakt was, dat zij een wollen onderrokje noodig had en de moeder hiervoor ten minste tien francs moest zenden.
Allen hadden haar afgestooten, de Thénardier's, hun kinderen, andere kinderen. Zij had den hond bemind, maar hij was gestorven; toen had niets of niemand meer van haar willen weten. 't Is treurig om te zeggen, en wij hebben 't reeds aangeduid, in haar achtste jaar was haar hart nog koud. 't Was haar schuld niet, de geschiktheid om te beminnen ontbrak haar niet; maar helaas! de mogelijkheid.
Zij had iets onbeschrijfelijk schuws in haar gedrag. Gluipster, noemden haar de Thénardier's. De onrechtvaardige behandeling welke zij onderging had haar bits, en het lijden leelijk gemaakt. Zij had niets overgehouden dan haar schoone oogen, die treurigheid inboezemden; want daar zij groot waren, scheen men er zooveel te meer treurigheid in te zien.
Nu de kleine geen kleertjes meer had, lieten ze haar de versleten rokjes en hemden der jonge Thénardier's dragen, dat wil zeggen: lompen. Men voedde haar overigens met allerlei klieken, een weinig beter dan den hond en slechter dan de kat; Cosette at met deze dieren onder de tafel van een houten bord, evenals zij hadden.
Maar heeft zij schoon linnen? Hielden de Thénardier's haar zindelijk? Hoe voedden zij haar? Ach, wist ge hoe ik geleden heb, toen ik, in den tijd mijner ellende, mij al deze vragen deed. Nu is 't voorbij! Ik ben verheugd! Ach, hoezeer wensch ik haar te zien! Hebt ge haar mooi gevonden, mijnheer de maire? Niet waar, mijn dochtertje is schoon? Ge moet het wel koud in de diligence gehad hebben?
Een buurvrouw van de Thénardier's ontmoette de moeder toen zij vertrok, en kwam terugloopen om te zeggen: "Ik heb op de straat een vrouw ontmoet, die schreide, dat er 't hart door verscheurd werd." Toen Cosette's moeder vertrokken was, zei de man tot zijn vrouw: "Met dit geld zal ik den wissel van honderd tien francs kunnen betalen, die morgen vervalt. Er ontbraken mij vijftig francs.
Hij voelde zich gerustgesteld, schier evenzeer als ware hij werkelijk dood geweest. Den avond van den dag, op welken Jean Valjean Cosette uit Thénardier's klauwen had gerukt, kwam hij te Parijs terug. Hij ging in de avondschemering met het kind door de barrière van Monceaux. Daar nam hij een cabriolet, die hem naar de esplanade van 't Observatorium voerde.
Kortom, men vernam dat Fantine een kind had. "'t Moest een soort van meisje zijn." Er werd een vrouw gevonden, die naar Montfermeil reisde, de Thénardier's sprak, en bij haar terugkomst zeide: voor mijn dertig francs weet ik alles wat ik weten wilde. Ik heb het kind gezien!
Haar moeder, die zich, zooals men later zal zien, te M. sur M. had gevestigd, schreef, of liever liet maandelijks schrijven, om iets nopens haar kind te vernemen. De Thénardier's antwoordden onveranderlijk: Cosette is volmaakt wel. Toen de eerste zes maanden verstreken waren, zond de moeder zeven francs voor de zevende maand, en ging daarmede zeer stipt iedere maand voort.
Alleen de Thénardier's waren uit voegzaamheid en nieuwsgierigheid in de kamer gebleven. "Zal hij den nacht aldus doorbrengen?" bromde vrouw Thénardier. Toen het twee uren na middernacht sloeg, verklaarde zij zich overwonnen en zeide tot haar man: "Ik ga naar bed. Doe zooals gij wilt." Thénardier ging in een hoek aan een tafel zitten, stak een kaars aan en begon de Courrier Français te lezen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek