Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Marius stelde zich het leven met Cosette niet anders voor dan alle avonden naar de straat Plumet te gaan, de oude ijzeren gewillige staaf van het hek des presidents uit te lichten, naast elkander op de bank te zitten, door het geboomte den sterren-helderen nacht te aanschouwen, met de knieplooien van zijn broek het wijde kleed van Cosette aan te raken, den nagel van haar duim te streelen, met haar dezelfde bloem te ruiken, en zoo altijd en in 't oneindige.
Het schoone wezen was nergens te vinden. Geene hernieuwing van dien heerlijken droom had zijne zinnen mogen streelen. Te vergeefs was zijn vertoeven in die streken geweest.
Maar hy was te bekwaam in z'n specialiteit van perpetueel ondergeschikte, om de kitteling van z'n streelen aftestompen door overvoer. Meer dan tweemalen daags zeide hy 't niet. En gewis ook zóó veel keeren kon m'nheer Kopperlith het verdragen zonder op 't afgryselyk denkbeeld te komen dat z'n boekhouder hem voor den gek hield. Neen ... Dieper had verder kunnen gaan, waarachtig!
Schande over de hartstochten, die den mensch klein maken! Eere die, welke van hem een kind maakt! 't Is zonderling, weet ge wat? Ik ben in de duisternis. Er is een wezen, dat toen zij heenging, mijn hemel heeft medegenomen. O! naast elkander hand in hand in hetzelfde graf te liggen, en nu en dan in de duisternis elkander zacht een vinger te streelen, zou voor mijn eeuwigheid voldoende zijn.
Maar niet alleen het forsche streelen Der 't bloed bevleugelende lucht Was de oorzaak van zijn diepen zucht: Hij droomde van een klein gehucht; Hij zag der landjeugd schalke spelen In de arresleê, bij 't schaatsgenucht; En 't liefste meisjen uit de schaar, Dacht zij aan hem als hij aan haar?
Vreest niets, mijne liefsten, sprak Uilenspiegel, gij zijt zoo zoet en zoo zacht, dat men u overal zal minnen, vieren en streelen. Bij elke bemachtiging, door onze legers gedaan, krijgt gij ook uw deel van den buit. Ik, ik zal niemendal krijgen, ik ben reeds te oud, sprak Stevenijne krijtend.
En als om hen te streelen, zoo als een bruid op den arm des geliefden leunt om een derde iets te vragen, zoo leunden Mathildes handen op de randen der meubels, wanneer Zij zich naar voren boog om gedachteloos de namen der makers te lezen onder de platen aan de muur.
Ik zal hem weder in 't leven roepen, sprak Uilenspiegel. Weder in 't leven! sprak zij. En hij zal mij nog streelen, nog aankijken, nog likjes geven? Doe het, mijnheer de dokter; niet alleenlijk zult gij voor niet een lekker maal hebben genoten, maar 'k geef u nog een gulden op den koop toe.
Ja, de vogels, knikte Miranda.... Ik denk maar dat de vent eens genoeg van haar krijgt en dan.... Mijn arme vrouw!... Mijn arme vogels!... Madame lokte met moeite Spitsken van Miranda's knieën, begon hem te streelen. Spitsken heeft zoo'n schrik uitgestaan, leefde Miranda op, ik heb hem in mijn armen moeten wiegen, hij was als een kind. Het was zeker vreeselijk, Miranda?
Wy staen noyt vrouger op om eenigh heer te groeten,* Of dat* wy door de stadt een prins geleyden moeten, Wy streelen* niet een mensch, oock niet den grootsten vorst, 795 Dat is maer voor het volck dat na den eer-sucht dorst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek