Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Dan zou de wind ook, van 's morgens tot 's avonds, met my spelen en myne bellekens doen waggelen; ik zou de blauwe lucht zien en de lieve biekens zouden mij ook komen kussen en streelen...." Het heidebloemken heeft menschelijke zinnen.
Ze wilde nu 't uitgestaan verschot verspelen en den angst, alleen met heur weergevonden, dubbel diere kindjes. De vreugde overliep haar als eene razernij die ze met geweldig streelen moest kalmen.
"Het zou mij meer streelen, hem weerstand te hebben geboden, dan aan zijn begeerte te hebben voldaan." Ik was niet weinig verwonderd een leerling van Laura op die wijze te hooren spreken en ik verliet de dames, de moeder prijzende, dat zij haar dochter zulk een goede opvoeding had gegeven. Den volgenden dag begaf de koning, verlangend om Lucretia te zien, zich naar den schouwburg.
Gaetano dacht, dat hij gaarne haar wang wilde streelen. Zij zou zoo bedroefd zijn, als hij niet met haar meeging. Zou hij het wagen haar te streelen? Hij keek tersluiks naar pater Jozef. Deze zat stil naar den grond te staren, en zuchtte, gelijk hij gewoonlijk deed. Hij dacht niet aan Gaetano, en zij, zij merkte het in het geheel niet.
Bij den eersten hap had hij het strenge en woeste gelaat van een krijgsman, die er zich volstrekt niet over bekommert, zijn gehemelte te streelen; maar al spoedig begon zijn gezicht een wat zachter uitdrukking aan te nemen.
Maar zij bleven stil liggen, alsof ze niet van plan waren zich te laten storen. De eenige, die opstond, was een oud paard, dat heel langzaam op hem toekwam. Op eens werd de boer stil. Hij herkende het paard al aan zijn manier van loopen. Hij hief de lantaarn op, om het te kunnen zien, en het dier kwam dicht bij hem, en legde den kop op zijn schouder. En de boer begon hem te streelen.
Slaperig, met gesloten oogen en steeds glimlachend omhelsde hij haar over de bedleuning heen, terwijl hij haar bedekte met dien zoeten, warmen adem, die slechts aan kinderen eigen is, en begon met zijn gezicht haar hals en schouders te streelen. "Dat wist ik," zeide hij en opende de oogen. "Vandaag ben ik jarig, ik wist dat u komen zou. Ik zal dadelijk opstaan."
Zij ging zitten en legde haar zachte, witte hand op dien steen, als wilde zij hem streelen en bedanken. Eensklaps had zij dien onbeschrijfelijken indruk, welken men gevoelt, zelfs zonder te zien, wanneer iemand achter ons staat. Zij wendde het hoofd en richtte zich op. Hij was het. Hij was blootshoofds. Hij scheen bleek en mager te zijn geworden. Men kon nauwelijks zijn zwarte kleeding zien.
Gij moogt uwen hond maar streelen, sprak hij, als hij al de siroop afgelikt heeft die aan zijn vel plakt; dan eerst zullen de naden goed dicht zijn. Tel mij nu mijne tien gulden. Eén had ik gezeid, sprak de oude. Eén voor het nieuw vel en negen om den hond in 't leven te roepen. En zij telde ze hem.
HET MEISJE. Du dwaals voorzeker, lieve bloeme, of sprak dijne stem het lied, dat de rozen elkander van verre toezingen? DE ROOS. Neen, neen, zuster, niets op aarde is schoon als du! Ziedaar, aan dijne voetjes, het beekje, dat zijne murmelgolfkens wederhoudt om dijn beeld te herspiegelen en te streelen, O, mocht ik sterven op dijne warme borst of in dijne zijden haren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek