Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
Toen barstte de kapiteinsvrouw in wanhoop uit: "O, hoe gelukkig zijn zij, die hun dooden mogen betreuren! Zij die stroomen tranen mogen vergieten. Ik moet met droge oogen staan aan 't graf van mijn zoon, ik moet blij zijn dat hij gestorven is. Wat ben ik toch rampzalig!" Toen drukte Anna Stjärnhök de handen vast tegen haar borst.
Toen hij weerkwam, wierp de gravin zich bijna aan zijn voeten. "Neem alles!...." riep ze, "vraag wat ge wilt, zeg wat ge verlangt, mijn dochter, mijn hoeve, mijn geld".... "Uw dochter," antwoordde hij. Nu zwijgt Anna Stjärnhök plotseling. "En toen....? en toen?" vraagt gravin Elisabeth.
Zij zag Anna Stjärnhök vragend aan, maar 't meisje zat bleek en stil aan haar zij. Misschien streed zij om de inwendige stemmen te smoren, die reeds nu, op het graf van den doode, haar begonnen toe te fluisteren, dat zij nu eindelijk vrij was. "'t Is jouw schuld!" zeide de kapiteinsvrouw. 't Meisje zonk ineen als onder een knotsslag. Zij antwoordde niet.
Hij straalde van genoegen, van zijn kalen kop tot zijn lange, breede voeten. Hij slingerde zijn lange armen en trok gezichten. 't Was duidelijk, dat hij slechte berichten kwam brengen. "Heb je 't gehoord?" vroeg de Booze; "heb je 't gehoord, dat vandaag voor 't eerst het huwelijk van Anna Stjärnhök en den rijken Dahlberg in de kerk te Svartsjö is afgekondigd?
"Meent u misschien, juffrouw Stjärnhök," gaat de grondeigenaar voort, "dat er niet zoo veel meer aan hem te bederven valt? Geloof dat niet. Heeft hij de boeren verdrukt? Is hij arme vrienden ontrouw geworden? Heeft hij ooit valsch gespeeld? Is hij ooit de minnaar van een getrouwde vrouw geweest? Juffrouw Anna?" "Ik geloof dat u de duivel zelf zijt, mijnheer Sintram."
Hij blijft wel slapen. En 't is ook een goede kennis van u, juffrouw Stjärnhök. 't Is Gösta Berling." Anna rilt. "Want dit moet ik u zeggen," gaat Sintram voort, "wie zijn geliefde verlaat, verkoopt hem aan den duivel. Op die manier ben ik ook in zijn klauwen gekomen. Men meent natuurlijk goed te doen. Zelfverloochening is goed en liefhebben is uit den booze."
Meen niet, dat hij er als een dronkaard uitzag, met bleeke wangen en roode oogen. Hij was nog een statig man, schoon en krachtig, een vorstelijk figuur met een ijzeren lichaam, dat het wildste leven kon verdragen. "Leeft hij nog?" vraagt de gravin. "Ach neen, hij is nu zeker dood. Dit is al zoo lang geleden." Anna Stjärnhök begint bang te worden voor wat ze doet.
Maar hoe ellendig is 't niet de ouden te zien schreien, als zij, die u steunden in uw jonge jaren, neerzinken en machteloos jammeren. Daar zat Anna Stjärnhök naar de oude Ulrika te luisteren en zag geen uitkomst voor haar. De oude vrouw schreide en beefde. Haar oogen stonden verwilderd, ze sprak soms zoo verward, alsof ze niet meer wist, waar ze was.
Maar Anna Stjärnhök overwon haar tegenstand, half met scherts en half met dreigementen en eer er een half uur voorbij was, had ze haar bij zich in de slee. Anna reed zelf en 't was de oude Disa, die voor de slee liep.
Anna Stjärnhök woonde nu in 't huis van kapitein Uggla. Zij was een uitstekende plaatsvervangster voor de oude Ulrika, dus deze kon zonder gewetensbezwaar heengaan en den titel van Mevrouw veroveren. Zonder gewetensbezwaar, ja! maar niet zonder spijt. Ze was niet op een goede plaats gekomen. De groote leege kamers waren vol griezelige dingen. Zoodra 't donker werd, begon ze te trillen van angst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek