Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
De prinses zou wel graag de vrouw van den koning geworden zijn, en daarom vroeg ze met een verlegen stemmetje: "Mogen het geene amandelkoekjes zijn, die maak ik heel lekker, ronde en vierkante en hartjes, met veel boter." "'t Spijt mij ook, lieve prinses," zei de koning; "maar het moeten pepernoten zijn." De tweede prinses was niet zoo zacht en goedig als de eerste.
Het zwakke stemmetje van de prima-donna klonk net als het gemiauw van een veertiendaagsch katje, en de jeune-premier zong, alsof hij het met de geheele wereld aan den stok had. Neen, zoo zong hij eigenlijk niet, want het geluid, dat hij te voorschijn bracht, mag niet zingen genoemd worden.
Neen, hoor eens: kijk jij maar gedurig eens naar den wijsvinger van je kleinen vriend en luister naar zijn stemmetje. Zorg, dat het stemmetje nooit weer eene stem behoeft te worden. Dan maak je jezelf en anderen gelukkig. Dag, lieveling!" Toen kuste de fee Hilda op 't voorhoofd en..... Hilda wreef zich de oogen uit, omdat ze niet gelooven kon, wat ze nu zag.
Gij zult toch niet langer verkiezen hier te blijven dan tot morgenochtend, en wel eenig schoon goed willen hebben, om behoorlijk gekleed te huis te komen." "'t Is gelukkig juist Zaterdagavond," zeide de stem van Suzanna van uit de andere bedstede: en zij liet er een half gesmoord gelach op volgen, terwijl een ander stemmetje "st! stil!" fluisterde. "Stil wat, meisjes!" zeide Tante: "wel foei!"
Miss Piper zat bij haar en hare tante had haar een ruikertje Maartsche viooltjes gebracht, maar daardoor was hare stemming niet opgewekter geworden en ze moest zich geweld aan doen om hare tranen te bedwingen. Daar hoorde zij plotseling een wonderlijk gestommel op de trap en het vroolijk, helder gelach van een kind; toen een hoog stemmetje, dat riep: "Jawel, ik kan best alleen.
Een heer leidde hen in eene spreekkamer, en daar wachtten ze een tijdje. Simon kwam. De heer bleef staan in het deurgat. Dag, Simon! klonk seffens het blijde stemmetje van Francine. Hij deed een stap, en men zag dat een groot pak lijden oplichtte boven zijne borst, omhoog wegdampte en zijn lichaam bevrijdde. Hij werd rood en zijne oogen glinsterden. Zwijgend stak hij zijne beide handen uit.
Go, Francis en Coba gingen met chocolademelk en speculaas rond; met hartelijke lachjes en 'n vriendelijk woord verdeelden ze hun goede gaven van bank tot bank, en naarmate ze verder kwamen, verminderde de animo voor 't gezang, mond na mond vulde zich gretig met de zeldzame lekkernij, zoodat aan het slot nog maar 'n enkel dun stemmetje in gespannen afwachting de melodie uitzong.
Heel zacht zette zij dit op de tafel neer om Elsje niet te storen en juist wilde ze weer weggaan, toen een zacht stemmetje zei: "Ben je daar nog, Keetje?" "Jawel, jongejuffrouw." "Wil je.... wil je even bij me komen?" Keetje kwam terstond bij het bed. "Ik.... ik.... wil jij me een nachtzoen geven? Dat doet grootmoeder altijd."
"Ziezoo," zei ze, met een trots-klinkend stemmetje, "arme jongen, dat is voor jou." "Voor mij?" vroeg het kind, en het keek haar met groote, verwonderde oogen aan. "Ja," zei Nellie, "daar kun je eens een prettigen dag voor hebben." "Hoera!" riep Jacob, en hij gooide zijne muts omhoog, zoodat het brood op de straat viel. Nellie maakte gauw, dat ze weg kwam. Ze was zoo in haar schik.
En vijf minuten later had haar aardig bruin kopje zijn plaats op het kussen weer ingenomen en riep zij met een vleiend stemmetje Rodolphe's lippen weer op haar kleine, blanke, blauwdooraderde handen, waarvan de paarlemoerkleur wedijverde met het wit der lakens. Rodolphe stak geen nieuwe kaars aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek