United States or Jamaica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Door middel van eene zeer fijne naald prikte Squambo in de huid door de gaatjes van dat papier. Het was eigenlijk eene tatoueerings-bewerking, welke de Indiaan uitvoerde, en in zijne hoedanigheid van stamgenoot der Seminolen moest hij daarin zeer behendig zijn.
Wat zeker was, dat is dat Texar zich niet in de sloep van den Indiaan Squambo bevond, toen dit vaartuig door den opkomenden vloed, in het donkere van den nacht naar het bovengedeelte der rivier ten noorden van Camdless-Bay voortgedreven werd.
»Misschien," bracht Squambo bedachtzaam in het midden. »Het zou misschien voorzichtig zijn naar eene andere schuilplaats voor die vrouw en dat kind om te zien." »Onnoodig," antwoordde de Spanjaard. »Dunkt u dat?" »Ja, volkomen onnoodig; want over eenige dagen zal master James Burbank niet meer te vreezen zijn" »Zoo... dat is wat anders." Wat beteekenden die woorden?
Allen waren thans vereenigd in dat cypressenbosch: master James Burbank, Gilbert Burbank, Edward Carrol, Mars, de negers van Camdless-Bay, de mariniers van kapitein Howick, die met aangelegd geweer de Zuidelijken bedreigden. Texar stond met opgeheven hoofd naast het lijk van Squambo. Eenige der partijgangers hadden evenwel kunnen ontvluchten en waren naar den kant van het eiland Garneral geijld.
Zij leunde tegen den deurpost en luisterde aandachtig. »Is er niets nieuws?" vroeg Texar. »Niets, meester," antwoordde Squambo. »In het geheel niets?" »Neen, niets." »En... hoe verhoudt gij u tot Zermah?" »Tot Zermah? Wat bedoelt gij?" »Heeft zij niets gevraagd?" »Integendeel, zeer veel." »En?..." »Ik heb natuurlijk geweigerd hare vragen te beantwoorden." »Goed zoo."
Zou de Spanjaard thans met geen ander doel op het lagune-eilandje en in het fortje gekomen zijn, dan om de behendigheid van Squambo in zake tatoueering op de proef te stellen?
Zij zocht zich dus te oriënteeren, hetgeen in die dikke duisternis waarlijk niet gemakkelijk was, vooral zoolang Squambo het midden der rivier bleef houden. De vloed kwam met kracht op; daarenboven pagaaiden de twee negerslaven met alle kracht, zoodat men zoo snel mogelijk in zuidelijke richting voortstevende.
Squambô, als echte Indiaan, vreesde dat schuifelend gedierte niet, evenmin de krokodillen, die in de modder lagen te slapen en die hij wekken kon, door ze met zijn pagaai of met de kiel van zijn vaartuig aan te raken. Hij stevende steeds vooruit en wanneer hem de ruimte ontbrak om te kunnen pagaaiën, dan greep hij een staak, waarmede hij zijn vaartuigje dan voortboomde.
Den volgenden ochtend, op den 3den Maart, trad Squambo tegen acht uren het vertrek, waarin Zermah den nacht doorgebracht had, binnen. Hij bracht voedingsmiddelen wat brood, een stuk koud wildbraad, vruchten, een kruik vrij sterk bier en een karaf met water, alsook eenige tafelbenoodigdheden, als borden, lepels, vorken, messen, glazen enz.
Zij kleedde het meisje met evenveel zorg, alsof zij zich nog in hare fraaie kamer van Castle-House bevond en tegelijkertijd poogde zij haar met vertellingen bezig te houden. Daarna at de kleine Dy een weinig van het brood en vleesch, dat door Squambo binnen gebracht was, terwijl Zermah dat eerste ontbijt van het meisje deelde.
Woord Van De Dag