Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Maar waar was, bij Seminolen of Cherokees, voor den mishandelden slaaf zulk eene grens te vinden? Een Seminole had geen rechter te vreezen, een Cherokee geen priester of leeraar te ontzien. In zijn stam en op zijn grondgebied, kon eon indiaansch opperhoofd, als hem dit lustte, even vrij over het leven van zijn slaaf beschikken, als een negerkoning in het hart van Afrika.
Het was nog zoo heel lang niet geleden, dat generaal Jessup Florida tegen de Seminolen te verdedigen had. Gedurende een lang tijdperk hadden de kolonisten vreeselijk vanwege die stroopers te lijden gehad. Niet alleen stonden zij aan ontvreemding en aan diefstallen bloot, maar veelvuldige moorden werden toen in hunne woningen gepleegd, die daarna in brand gestoken werden.
Maar thans was de uitroeiingsoorlog tusschen de blanke en de roode menschen geëindigd. De Seminolen waren ten lange laatste afdoende overwonnen geworden en hadden eene toevlucht moeten zoeken in de dichte bosschen aan gene zijde van de Mississippi. Men verneemt tegenwoordig niets meer van hen.
Daar sloten zij huwelijken met de vrouwen der inlandsche bevolking, in wier aderen onmiskenbaar Caraïbisch bloed aangetroffen wordt, en werden zoo de stamvaders van de Creeks, van de Seminolen, zwervende Indianenstammen, die nimmer het hoofd voor het juk der beschaving gebogen hebben, maar die men na een langdurigen en bloedigen oorlog heeft ten onder gebracht, maar welker onderwerping, dagteekenende van 1845, nimmer diepe wortels geschoten heeft, nooit oprecht geweest is en slechts door voortdurende ontwikkeling van militaire macht gehandhaafd kon worden.
Door middel van eene zeer fijne naald prikte Squambo in de huid door de gaatjes van dat papier. Het was eigenlijk eene tatoueerings-bewerking, welke de Indiaan uitvoerde, en in zijne hoedanigheid van stamgenoot der Seminolen moest hij daarin zeer behendig zijn.
Een roodhuid had meer vrijheid in de behandeling van zijn slaaf, dan een blanke in de behandeling van zijn hond. Eigenaar te zijn van een ploeg negers, was de hoogste wensch van elk opperhoofd der Creeks of Seminolen; hun aantal was, even als dat zijner squaws, een bewijs van zijn rijkdom en rang.
En toch, ondanks al hun lijden, vermenigvuldigden de negers zich voortdurend, en dat wel zoo spoedig, dat na verloop van twintig of vijf-en-twintig jaren, hun aantal dat hunner wilde meesters dreigde te overtreffen. Toen de oorlog uitbrak, bezaten de Seminolen duizend slaven; de Cherokees en Chickasaws bezaten elk omstreeks vijftienhonderd slaven; de Creeks en Choctaws, elk omstreeks drieduizend.
De derde klasse wordt geschat op honderdduizend zielen, on daaronder Creeks, Choctaws, Cherokees, Seminolen en Chippewais. De vierde is moeilijker te berekenen; naar men vermoedt, telt zij twintig- of dertigduizend zielen; en daaronder Winnebogoes, Sacs Pottawatomies en verstrooide benden van Shoshonen en Uten.
In een schier ondeelbaar oogenblik had hij alle vertrekken doorzocht, die allerwege op het centraal-reduit uitzicht verleenden. In een van die kamers vond hij de overblijfselen van een vuur, die nog rookten. Het fortje was dus kort geleden nog bewoond geweest. Maar door welk soort van lieden? Waren dat Floridianen of Seminolen, blanken of Indianen?
Ziehier wat er gebeurd was: Een twaalftal Europeesche bewoners van Florida, die zich naar de kusten langs de Golf van Mexico wilden begeven, waren door een troep Indianen, behoorende tot den stam der Seminolen, overvallen geworden. Dat zij niet allen tot den laatsten man gedood werden, vond alleen daarin zijn oorzaak, dat zij hoegenaamd geen weerstand geboden hadden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek