Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Haar ongeluk was geweest, redeneerde Sprotje bij zichzelf, dat zij met den winter was beginnen te dienen.... dienen was 's winters zooveel zwaarder.... de kachels iederen morgen, en het kolen-scheppen, en de kou in de keuken, en de kou in bed.... het huis, dat zooveel stoffiger was van 't stoken, en je verkleumde vingers, waarmee je niet vorderen kon.... In het voorjaar, met de mooie dagen, d
Ze hadden het wel een beetje op een goedkoopje moeten vinden, maar Sprotje was er toch heel blij mee, blijer wel dan met de handschoenen, hoewel het haar geen liever geschenk was. Het maakloon kon ze nu uit haar eigen spaardoosje betalen, was er gezegd; doch vóór Sprotje de japon nog bij de naaister had gebracht, drie dagen voor Sinterklaas, werd zij plotseling ziek.
"Of ze gelijk het," zei de jongen.... "'t Is een kanjer, die zuster van jou." Sprotje knikte onwillekeurig, maar dan weerlei ze toch: "Hoef jij je daar anders niet zoo dik over te maken... jij hebt toch ook al weer verkeering met een ander gehad...." Spannend rood kleurde de jongen over zijn gave, blinkende koonen.
Soms, als ook het pak onderleggers vocht was wanneer zou dat kind toch eens zindelijk zijn! klaagde vaak de Juffrouw, Christientje was 't al met de elf maanden geweest! dan mocht Sprotje hem op schoot houden, terwijl de moeder het bedje voorzag.
Als juffrouw Jonkers 's morgens, met de diepe, blauwe striemen van onuitgerustheid onder de oogen binnen kwam, en met de hand in de zij haar pijnlijken rug in postuur zette, dan vergat het kind hoe zijzelf daar juist nog gewenscht had, dat het al maar weer avond was....; als de Juffrouw haar af snauwde en zich boos maakte om niets, dan, met haar oud-vrouwtjes-verstandigheid, dacht ze: 't is haar schuld niet.... 't zijn de zenuwen, de meester was weer lastig van morgen.... en zij zweeg; als de Juffrouw, 's middags, aarzelend, van de drie plakjes spek op haar bord er toch nog een terug nam, dan at Sprotje er aan die twee genoeg thuis kreeg ze immers nooit vleesch, en 't was hier ook niet uit overdaad, dat ze haar zoo beknibbelden....
Maar Sprotje vond het heerlijk; haar voeten hoog van den grond op een stoof, waren warm; warm was het roode schijnsel door de fronselpapieren lampekap; en warm was het zwartgebloemd roodwollen tafelkleed, met aan den anderen kant het lichtje onder de koffiekan van het avondmaal.... de meester moest altijd een kop n
Doch eens op een nacht droomde Sprotje weer van juffrouw Jonkers: de Juffrouw, rood-beschenen door de lampekap, zat tegenover haar aan tafel; zij zag erg moe, maar lachte toch vriendelijk en Sprotje was zoo gelukkig! een heerlijke innigheid overstroomde haar; en Wilmpje zat naast juffrouw Jonkers, want het was overdag en toch brandde de lamp en zijzelf stond aan de tafel.
Boven je stand trouwen gaf niks dan narigheid, zei de moeder.... 't was nog slimmer dan twee gelooven.... 't zou Sien 'r ongeluk worde, dat ze zoo mooi was....; en Sprotje zat maar van ja te knikken.. ja.... ze vond het nog erger dan 'r moeder. Zij praatten ook over de Juffrouw uit de Hanekamp, die nou aldoor nog sukkelde, na haar laatste bevalling.... zeven kinderen ook al....!
Een ander maal weer was haar medelijden grooter dan haar ergernis, en nam zij Sprotje meer werk uit de hand dan ze wel voor haar eigen gezondheid doen mocht. En omdat juffrouw Jonkers vaak gehoord had, dat een sneedje gekookt spek op de morgenboterham zoo'n goed deed, liet ze een ons bij het spekslagertje uit de Witte-rozenlaan halen.
Voor het eerst van haar leven was Sprotje zich bewust brutaal te zijn geweest, en zij vond er een genoegen in, het geweest te zijn. Toen de tweede Vrijdag in dezen dienst aanbrak, zei ze met een geniepig-stil stemmetje: as dat ze van middag maar tot drie uur zou kenne blijve, want as dat ze naar de catechesatie most....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek