Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Zij had juist nu het gevoel van den dood, zoo als zij het dikwijls had tegenwoordig. Haar gezicht, in een ernst die het verouderde, dacht aan de toekomst. Zij had smartelijke gedachten, die zij aangenaam vond als mooye liedjes.
Doch deze, die alle smartelijke hoofdstukken van een ongelukkige liefde uit eigen ervaring kende, antwoordde: "Welneen, beste kerel, er gebeuren geen wonderen meer, noch voor jou noch voor anderen. Wat jou nu overkomt is mij ook overkomen. Wanneer de vrouwen, die wij liefhebben, onze maîtressen worden, houden zij op voor ons te zijn wat zij in werkelijkheid zijn.
"Want", zeide hij, "in hoe bloeienden toestand wij voor een vreemde ook schijnen te verkeeren, wij lijden onder twee smartelijke kwalen: een hevigen partijtwist binnenslands, en het gevaar van een inval door een zeer machtigen vijand erbuiten.
Wat men eens verloren heeft, keert niet weder, en zij, zij had zoo oneindig veel verloren, den ganschen wondervollen lentetijd der liefde; van al de schitterende bloeiknoppen waren alleen de doornen overgebleven, die zich in haar gewond hart gedrukt hadden; geen zoet geluk aan de zijde des geliefden mans, slechts een leven van krachtige zelfverloochening, een smartelijke lach, maar geene liefde voor haar.
Zij schijnen zich zoo recht te goed te doen in de poëtische beschouwing der weemoedige en smartelijke zijden en gebeurtenissen van het leven. In de aan hunne afgestorvenen gewijde verzen, zijn zij gewoon deze complimenteus aan te spreken en hun vele verwijtingen te doen, dat zij de hunnen in den steek gelaten hebben. Waarom gestorven, moedertjelief? Hadt ge geen levend dochtertje meer?
Zoo deze denkbeelden bij hem opkwamen, zag hij ze slechts flauw en onbestemd als in een nevel, en dienden ze slechts hem in een onbeschrijfelijke, schier smartelijke onrust te brengen.
Op die vreugde volgde een smartelijke teleurstelling, toen zij in vertrouwen op onvolledige waarnemingen hun eerste telegram overal lieten verspreiden, dat het projectiel een wachter van de Maan was geworden en zich in een onveranderlijke baan om haar bewoog.
In diepe, smartelijke gedachten verzonken liep hij voort, het voorhoofd gefronst en met een droevigen trek om den mond. Een gure wind woei hem vlak in het gelaat, maar hij voelde het niet. Hij liep met gebogen hoofd, en nu en dan prevelde hij overluid. "'t Kan niet anders," komt hem afgebroken over de lippen, "'t Moet!
Holstman keek mij min of meer verwijtend aan, strekte de handen, artistiek gebogen, als afwerend uit, wendde zijn gelaat, waarover een smartelijke trek gleed, een paar seconden af en zei: O, ik bid u, herinner mij niet aan dien vreeselijken avond. Ik ben d
Hij vergat, dat angst over hem haar zoo veranderd had, en dat vreugde zich somtijds anders uitdrukt dan in uitbundig gejuich. "'Waart gij nog eene bruid als deze! riep hij uit, terwijl hij het medaillon te voorschijn bragt: "die smartelijke glimlach zou u voegen." En hij wierp haar het vrouweportret toe. "'O mijn God! riep zij uit: 'hoe komt dit in uwe handen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek