Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
"Ik zou graag," zeide hij, "ik zou erg graag een reliquie een aandenken juist van dìt broedsel en speciaal op dèzen dag hebben." "Tusschen twee haakjes," zei hij, "je geeft die kuikens toch geen vleesch?" "O, nee, meneer," zei Skinner, "d
De gedachte kwam in Bensington's brein op, dat hoogstwaarschijnlijk het monster, dat daar nu in het halfduister lag, Skinner gedood en opgegeten had, tenminste gedeeltelijk, iets waarvan hij den geheelen omvang nog niet overdacht had. Waar toch een er-onschuldig-uitziende ontdekking op chemisch gebied al niet toe leiden kon!
"Nou maar, 'ijzèlf wel," zei juffrouw Skinner, "maar 'ij wil 't niet zegge', want 'ij 'ad t'r altijd slag van 'n mensch, dat 't em 't naaste stond in last te brenge' en te late' zitte'. Maar slim was ie, da mô' k zegge'," zei juffrouw Skinner.... "En waar is dat kind nu?" vroeg Redwood plotseling. "Wâ blieft u?"
Onze weg voerde ons, korten tijd voordat wij Olema bereikten, langs de boerderij of ranch van den heer Skinner. De barst was midden door de plaats, vlak vóór de beide huizen en onder de schuur door gegaan. Het was hier maar één enkelvoudige barst, met een onderlinge verschuiving der beide randen van omstreeks zes meter. Allerlei in het oog loopende en zeer leerzame verschijnselen hebben dit punt tot het belangrijkste van de geheele, bijna 400 mijlen lange barst gemaakt. Het belangrijkste was de schuur. Deze is een groot, langwerpig vierkant houten gebouw, opgetrokken op een fondament, dat onder de beide muren aan de uiteinden goed en stevig gemaakt is, maar langs de lange zijden slechts uit enkele palen in den grond bestond. De barst ging zóó onder die schuur door, dat zij een hoek daarvan afsneed. Deze hoek brak echter niet van het gebouw los, maar bleef daaraan vastzitten, werd echter van zijn fondament afgeschoven. De beschadigingen van dit gedeelte waren voor den eigenaar meer van belang dan voor ons. Maar wat ons trof was het stuk fondament van de achterzijde. Het lag onbeschadigd in den grond, van den hoek van het vroegere gebouw tot aan de scheur, met een lengte van 8
De heer Skinner had zich zijn voornaamste punt van bezorgdheid kunnen besparen. Juffrouw Skinner bleef zelfs niet tot den avond.
Bensington wees hem er op, dat de broedmachine niet schoongemaakt was. "Dat is ie ook niet, meneer," zei juffrouw Skinner met over elkaar geslagen armen, en zedig glimlachend achter haar neus. "'t Is as of we geen tijd gehad hebbe, om 'em schoon te make sints we hier zijn..."
"D'r ith vandaag toch niksth an de hand geweetht met een van die groote wepthen?" vroeg hij, met een bestudeerde losheid van manier. "Veels te druk geweest met je kippe," zei Fulcher. "Ik vertrouw dat the nou toch al wel binne thulle thijn, hè?" zei Skinner. "Wat de kippe?" "Ik dacht an de wepthe," zei Skinner.
En in het onbekende, hetzij van deze wereld of van het hiernamaals, is hij hardnekkig en zonder eenigen twijfel gebleven tot op den huidigen dag... Twee nachten na het verdwijnen van den heer Skinner, reed de dokter van Podbourne nog laat in zijn tilbury in de buurt van Hankey.
Als Skinner zin had kon die daar terugkomen, maar zij moest er niks meer van hebben. Zij luisterde een poosje, en sloot de voordeur zeer behoedzaam achter zich dicht. Bij den hoek van het huis bleef zij staan en nam poolshoogte.
"Ik dacht wel dat ik je vinden zou," zei Redwood. "Ja, dat heb ik ook al gedacht, meneer," zei zij, zonder veel vreugdebetoon. "Waar is Skinner?" "'IJ 'eeft me nooit weer geschreve', meneer, en is ook nooit meer 'ier geweest vanaf dat ik 'ier ben." "Weet je niet wat er van hem geworden is?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek