Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
Hij zei tot juffrouw Caddles dat het een erg voordeelig kind was, iets wat zij hoe langer hoe meer in al zijn omvang begon te begrijpen, en na dit gezegd te hebben, bemoeide hij zich verder niet met haar. Een oogenblik later verliet zij het vertrek uit louter onbeduidendheid. "Nu dat je er mee begonnen bent, zul je er mee voort moeten gaan," zei hij tot juffrouw Skinner.
De heer Skinner kwam wat dichter bij den timmerman van Hickleybrow staan, en sprak vertrouwelijk met hem, en het eene treurige oog keek naar het verwijderde dorp, en het andere schitterde en keek kwaadaardig. "Moete èlke dag gemete worde, iedere kip, thegt ie. Om te thien of the goed groeie. Nou theg, he? Iedere kip, thowerachtig, iedere dag."
In een hoek lag een groote hoop appels, die Skinner bijeengegaard had, te rotten en aan een spijker aan het afloopend gedeelte der zoldering hingen verscheidene konijnenvellen, waarop hij zijne vaardigheid als bontwerker wilde beproeven.
De trein was laat doch niet buitensporig laat wat meneer Skinner dan ook tegen den stationschef opmerkte. Misschien zag hij het oog van den chef veelbeteekenend schitteren. Na een zeer korte aarzeling en met een vertrouwelijk handgebaar naar den kant van zijn mond vroeg hij of er dien dag ook "iets" gebeurd was. "Wat bedòel je?" zei de chef, een man met een harde nadrukkelijke stem.
"Je kunt er haath niet inkomme hoe ze d'er zulle uitzien as ze volwasse benne," zei de heer Skinner. "Groot als een paard," zei de heer Bensington. "Thal niet veel thchelen," zei Skinner. "Verscheiden menschen zouden hun maal kunnen doen van één vleugel!" zeide de heer Bensington. "Zij zouden aan stukken te snijden zijn als rundvleesch."
Wij zouden dus, na hetgeen H. P. B. ons zegt omtrent Skinner, met reden kunnen nagaan welke sleutels hij gevonden heeft om tot een oplossing te komen van de pi symbologie in de Pyramide.
Er bestaat nu niet meer den geringsten twijfel aan, dat, terwijl de heer Skinner de kuikens van den heer Bensington opfokte met Herakleophorbia IV, een aantal wespen èven werkzaam en misschien nòg werkzamer bezig waren hoeveelheden van hetzelfde deeg te vervoeren naar hun vroege zomer-broedsels op de heuvelen achter de naburige pijnbosschen.
Na het vinden van het glazen oog is het natuurlijk zeer moeilijk de eerste meening te weerleggen en deze heeft dan ook allen schijn van waarheid, doch als het werkelijk het oog van den heer Skinner is, en zelfs juffrouw Skinner wist nooit zeker of zijn onbeweeglijk oog van glas was dan moet het een of ander het veranderd hebben van zacht bruin tot helder en geprononceerd blauw.
"Met die wethpen en dat tuig." "We hebbe niet veel tijd gehad om aan wespe te denke," zei de chef vriendelijk. "We zijn veels te druk geweest met je pesterige kippen," en hij deelde hem mede wat er met de kuikens gebeurd was. "Je hebt toch nikth ge'oord van juffrouw Thkinner?" vroeg Skinner, tusschen dien stortvloed van kernachtige woorden en aanmerkingen door...
Meneer Skinner bleek bij zijne verschijning te zijn een man met een groot breed gezicht, die lispelde en zóó erg scheel zag, dat hij over uw hoofd heenkeek; hij had opengesneden pantoffels aan, die Bensington dadelijk voor hem innamen, en hij zat erg schaars in zijn knoopen. Neen, meneer. 't Komt alleth op 't zelfde neer, mijnheer. Proeven! Net thoo!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek