Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Laat mij..." riep Silas Toronthal met eene van razernij trillende stem uit. Wanneer hij bij machte geweest ware, om met Sarcany te worstelen; wanneer hij met dolk of revolver gewapend geweest ware, dan zou hij voorzeker niet geaarzeld hebben, om zich over al het kwaad, dat hem zijn vroegere Tripolitaansche agent berokkend had, te wreken.
Sarcany, Silas Toronthal en Carpena verkeerden noodzakelijk in de meening, dat het stervensuur voor hen aangebroken was. Toen zij dan ook ontscheept waren, stapte Sarcany recht op Luigi Ferrato toe. "Moeten wij er van avond aan gelooven?" vroeg hij op onbeschaamden sarcastischen toon. Luigi antwoordde niet.
Toen Silas Toronthal dan ook tegen den 16n October zoover in beterschap toegenomen was, dat hij in staat was om de vragen te kunnen beantwoorden, die hem gesteld zouden worden, besloot de dokter hem aan een onderzoek te onderwerpen.
Sarcany en Silas Toronthal bleven intusschen in allerijl naast elkander voortstappen en stegen steeds, terwijl zij de kronkelende en klimmende paden volgden, die langs de hellingen van het bergterrein te midden van olijf- en oranje-boschjes voerden.
"Sarcany!..." riep de oudste, die door de koelbloedigheid zijns makkers, maar niet minder door de bijtende juistheid der cijfers, die deze opsomde, buiten zich zelven geraakte, verbitterd uit. "Welnu, Silas! Wat wilt ge? Ik dien u op de hoogte te brengen en te houden. Effen rekeningen onderhouden de vriendschap." "Ga zoo niet voort!" sprak de andere dreigend.
Maar, alvorens in dien afgrond te storten, kon Silas Toronthal een laatsten gevaarlijken kreet slaken, en die kreet moest vermeden, moest verstikt worden, al moest dat ook door middel van eene misdaad geschieden!
De arme kerel was krankzinnig! Geheel en al onherstelbaar krankzinnig! "Zijt gij thans weer kalm geworden, Silas Toronthal?" vroeg Sarcany aan zijnen medeplichtige, die geheel buiten zichzelven van ontsteltenis was. "Kalm, kalm!" bromde de bankier binnensmonds. "Gij hebt goed praten! Ik wilde u wel in mijne plaats zien."
Daar eindelijk ontluiken groote vermogens of worden die met zulk eene duizelingwekkende snelheid verspeeld, dat de Beurzen te Parijs, te New-York, te Londen of te Amsterdam er jaloersch op zouden kunnen zijn. Toen hij eenmaal aan de trente-et-quarante-tafel had plaats genomen, was Silas Toronthal alle zijne vroegere angsten vergeten.
En het is die fortuin, dat toeval, die kans alleen, die heden uitspraak zal doen: voor of tegen ons!" "Welnu?" vroeg Silas Toronthal, terwijl hij hem het papier uit de handen trok, het opvouwde en in zijne portefeuille opborg. "Ik ken maar eene manier, Silas, om dat toeval te leiden, te dwingen," hernam Sarcany op spotzieken toon.
"Ik wil.... Hoort gij, Sarcany.... Ik wil.... Ik ben uwe tegenwoordigheid moede. U heb ik alles te danken." "Gij zult mij volgen, Silas Toronthal. Morgen zullen wij Monte Carlo verlaten!... Er blijft ons geld genoeg over om Tetuan te bereiken, en daar zullen wij onze taak voleindigen. Gij weet wel, dat wij daar niet zonder middelen zullen zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek