Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Zij zijn weg, de machtigen, goeden, de hoop van het wereldrond, Het zal zwoegen en dragen zijn lasten als voor hun geboortestond: Het zal zuchten in blinde kloven om den dag toen Sigurd ging heen En het uur dat Brunhild zich spoedde, en de dag die op dooden scheen, Het zal smeeken, vaak worden geholpen en vergeten hun daden niet meer Tot de nieuwe zon schijnt op Balder en de zalige stranden neer.
Van den top van Hindarfiall wees Brunhild nu aan Sigurd haar vroegere woonplaats, te Lymdale of Hunaland, en zeide hem dat hij haar daar zou vinden als hij haar als zijn vrouw kwam opeischen; en toen, terwijl zij samen op den eenzamen bergtop stonden, deed Sigurd den ring Andvaranaut aan haar vinger, ten teeken van hun verloving, en zwoer haar alleen te zullen liefhebben zijn heele leven lang.
En zij riep: o Sigurd, Sigurd, hoor mij nu hoe ik zweer Dat de dag voor goed zal sterven en de zonne praalt niet meer, Eer 'k u vergeet, o Sigurd, als bij bosch en zeegeruisch Ik lig in het land van Lymdale en mijn geboortehuis. De opvoeding van Aslaug.
"Dan wil ik je wel zeggen, dat je naar huis kunt gaan en 't zand van je akkers halen. Niemand houdt je hier." "Je weet wel, dat ik niet meer naar huis kan gaan om te werken," zei Sigurd weer. "Ik ben nu bijna een even goede Tater als jij. Ik houd van brandewijn en kaartspelen, en ik wil niets uitvoeren. Ik ben nu heelemaal, zooals je me hebben wilt."
Dit avontuur was juist iets voor Sigurd, en hij vertrok dadelijk. De weg voerde door ongebaande streken, en de reis was lang en onaangenaam, maar ten slotte kwam hij bij de Hindarfiall in Frankenland, een hoogen berg welks met wolken bedekte top door vurige vlammen scheen omringd.
Sigurd was heelemaal verbluft, want hij had er juist over zitten denken, hoe hij hem wegkrijgen zou. Hij kon niet antwoorden. "Zeg maar één enkel woord, als je me kwijt wilt wezen," zei Jan. Toen voelde Sigurd, dat zijn hart ineenkromp bij de gedachte, dat Jan en hij zouden scheiden. "Neen, ik wil liever, dat je hier blijft," zei hij.
Ze kunnen nog zoo hun best doen, maar eindelijk verknoeien en bederven ze alles, en brengen ellende over allen, die op hen vertrouwd hebben." Sigurd stond zwijgend naast zijn moeder, en dacht aan dit alles. Zij zweeg ook, en aarzelde met haar antwoord. "'t Is het beste, dat u Jan zoo gauw mogelijk wegzendt," drong hij nog eens aan.
Hij scheen verwant te zijn aan alle Taters, die in Halland woonden, en allen ontving hij zoo goed, als hij maar kon. Dat verminderde den voorraad in de provisiekamer en op den korenzolder niet weinig, en als Jan met zijn vrouw en Sigurd alleen was, klaagde hij er over, dat zijn eigen familie hem aan den bedelstaf bracht.
Eer de maaltijd geëindigd was noodigde Sigurd Ring den jongen vreemdeling uit om aan zijn hof te blijven totdat het weer lente was, en Frithiof, de aangeboden gastvrijheid aannemend, werd de trouwe makker van het vorstelijk paar, dat hij bij alle gelegenheden vergezelde. Op zekeren dag ging Sigurd Ring met Ingeborg naar een feestmaal.
En als een Tater ooit zoo ver komt, dat hij werkt, dan zul je zien, dat hij nooit wat nieuws maakt; hij zal alleen maar oude dingen oplappen en opknappen." Sigurd zag zijn vader duidelijk voor zich, zooals hij was, toen hij dat zei. Hij was heel ernstig geweest, en zijn woorden hadden zwaar en dreigend geklonken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek