Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Sigurd had gedanst en gedronken, meêgedaan aan allerlei spelen en geschertst. Hij liep rond als in een roes, en kon maar niet bekomen van zijn verbazing over de ontdekking, dat het leven zóó heerlijk kon zijn. 't Scheen wel voorbeschikt, dat telkens, als zij er over spraken, weer aan den put te beginnen, er gasten moesten komen. Meestal waren het familieleden van Jan.
Of Sigurd Slembe anders had kunnen handelen, daaraan besteedt hij niet veel aandacht; het is hem genoeg, dat de man anders had moeten handelen. Hij wil verkondigen, dat wie langs den weg van misdaad een doel tracht te bereiken, dat doel niet bereikt. Dat moet in zijn tooneelstuk uit een exempel blijken. Dat is populaire moraal, en dat wil een schouwburgpubliek gaarne zien.
Ook bij Brunhild trad weldra de reactie in; al haar wrok was vergeten toen zij het lichaam van Sigurd op den brandstapel zag gelegd, alsof hij klaar was tot den strijd in gepolijste rusting, met den Helm van Schrik op zijn hoofd, en vergezeld van zijn paard, dat met hem verbrand zou worden, alsook van velen zijner trouwe knechten, die zijn verlies niet wilden overleven.
"Je hoeft je aan Sigurd niet te storen," zei de huismoeder. "Ik heb hem gezegd, dat we van plan zijn naar den dominé te gaan om aan te teekenen." "Daar kunnen we niet aan denken," zei de knecht. Hij zonk op een bank neer, alsof hij geen kracht had zich op de been te houden, keek strak naar den vloer, en sloeg met de muts tegen de hand. "Het helpt niet, of je al probeert er uit te komen," zei hij.
In het leven zal zoo iets dikwijls voorkomen, maar een psychologisch drama wordt er niet interessanter door, wanneer de hoofdhandeling door een toeval bepaald wordt, en al de rhetorica, die Sigurd besteedt om te vertellen, dat hij zijn hartstocht jaren lang bedwongen heeft, overtuigt ons niet, dat wie zegt, zich zelf zoo goed meester te zijn, ook niet had kunnen wachten, tot hij zich met zijn vrienden beraden had, wat nu te doen stond, voor hij sluipmoordenaar werd.
Hij zei nu telkens, dat het een dwaasheid van hem was geweest, te probeeren zich ergens te vestigen. Hij moest vrij zijn; hij moest ten allen tijde kunnen gaan, waar hij wilde. Het scheen ook, alsof zelfs Sigurd tevreden was, en of de vriendschap tusschen hem en Jan steeds even groot bleef. Toch was er een en ander, dat er op wees, dat Sigurd door een innerlijke onrust werd verteerd.
Het is, alsof men Bjørnson onder kameraden een toast op het eeuwige leven hoort uitbrengen. Om het effect te verhoogen, kijkt Sigurd onder dit gesprek om een hoekje. Als hij hoort, waar de mannen het over hebben, wordt hij bleek als een lijk en trekt zijn hoofd terug. Men kan niet verwonderd zijn, dat hij, den volgenden dag geen overwinning behaalt.
En met een paar groote sprongen was Sigurd bij den wagen en er boven op. Daarna ging Sigurd een paar jaar meê met Jan op zijn reizen door het land. Ze trokken meestal op deze manier voort, dat Jan en Sigurd naast den wagen liepen, maar de vrouw en het kind reden. Als ze in de nabijheid van een hoeve kwamen, hielden zij stil aan den kant van den weg.
De uitnoodiging was zeer aangenaam na zijn langen zwerftocht, en Sigurd was blij te kunnen blijven en aan de genietingen en de bezigheden van de Niblungen te kunnen deelnemen. Hij vergezelde hen naar den oorlog, en onderscheidde zich zóó door zijn moed, dat hij de bewondering van Grimhild verwierf en zij besloot hem voor haar dochter als man te nemen.
Eens ontmoetten hun oogen elkaar, en toen zag Jan Sigurd aan, zooals een goede vader een ontaarden zoon aanziet, die op den verkeerden weg gekomen is. Toen Sigurd dien blik ontmoette, was hij eerst als versteend, maar kort daarna speelde er een glimlach om zijn lippen. Hij had gezien, dat alles wat er op Jans gezicht te lezen stond, leugen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek