Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Van het oogenblik af, dat hij Jan, den Tater, doorzien had, en 't hem duidelijk geworden was, dat hij in 't diepst van zijn ziel valsch en hard was, werd hij uit een jarenlange betoovering verlost. Hij was in de macht van een ander geweest, en er was vreugde in zijn ziel, omdat hij nu weer vrij zou zijn.
Hij was er verbaasd over, dat de moeder dit zoo kalm opnam. "Moet u hem nu niet wegsturen?" vroeg hij weer, want hij had altijd gehoord, dat het onmogelijk was een Tater in dienst te hebben. Hij herinnerde zich de wanhoop van zijn vader, toen de Taters er geweest waren, en hij het huis uitgeplunderd had gevonden bij zijn thuiskomst. "Ik dacht, dat deze hoeve al genoeg te lijden had," zei hij.
"Er mankeert niets aan, dan dat hij vertind moet worden." Sigurd voelde een groote verlichting bij die woorden van Jan. Hij wist, dat alle Taters ketels en pannen konden vertinnen, en als Jan die kunst niet verstond, was hij zeker geen Tater. De jongen had niet kunnen laten zich aan den knecht te hechten, en hij was blij, dat Jan geen Tater was, zoodat hij op de hoeve kon blijven.
De koe was zoowat alles, wat Sigurd bezat, en toen hij hoorde, dat Jan haar verspeeld had, werd hij heel boos. 't Was alsof dit opeens zijn oogen opende, zoodat hij zag, hoe het met de hoeve stond. Brendane was immers al zoo arm, dat de grootste spaarzaamheid noodig was om daar te kunnen leven. Maar nog armer was het geworden onder het beheer van Jan, den Tater.
"Dan wil ik je wel zeggen, dat je naar huis kunt gaan en 't zand van je akkers halen. Niemand houdt je hier." "Je weet wel, dat ik niet meer naar huis kan gaan om te werken," zei Sigurd weer. "Ik ben nu bijna een even goede Tater als jij. Ik houd van brandewijn en kaartspelen, en ik wil niets uitvoeren. Ik ben nu heelemaal, zooals je me hebben wilt."
"Zei ik het niet, dat we goud zouden vinden!" barstte hij uit. "Wat heb je dan gevonden?" vroeg Sigurd. "Ik zeg niets, voor ik zeker van mijn zaak ben," antwoordde de Tater. Op datzelfde oogenblik kwam de huismoeder en riep Jan. "Je moet boven komen, en mij helpen, Jan," zei ze.
"Dat kan hij toch wel hebben, zonder een Tater te wezen," zei de moeder, en scheen verdrietig te zijn. De volgende dagen was Sigurd veel met den nieuwen knecht samen, en wat hij ook van zijn afkomst dacht, hij kon niet ontkennen, dat hij goed werkte. Hij was zoo flink, dat hij in één dag meer deed, dan de vorige knecht in vier.
Hij dacht aan het strenge, zware leven, dat zij hadden geleid, vóór de Tater in huis was gekomen, en hij vroeg zich af, of hij zelf dat opnieuw zou willen beginnen. Plotseling hield Jan met spelen op. "Zeg me nu één ding, Sigurd," zei hij met ongewoon vriendelijke stem. "Wil je, dat ik wegga, en jou en wat je bezit, met rust laat?"
Maar als ze kwamen, aarzelde hij nooit ze met de meeste gastvrijheid te ontvangen. Nu en dan verleidden ze hem tot kaartspelen, en eens gelukte het een Tater met spelen een koe van hem te winnen. Aan zijn vrouw en Sigurd zei hij, dat hij de koe had verkocht, maar door anderen kwamen zij te weten, hoe het eigenlijk gegaan was.
"Neen, maar ze riepen hem iets toe in hun eigen taal, en hij antwoordde. Ik kon er geen woord van verstaan." "En nu denk je zeker, dat Jan, omdat hij de Tatertaal verstaat, nu ook zelf een Tater moet zijn," zei de moeder op den meest onbezorgden toon van de wereld, en zonder met haar werk op te houden. "Gelooft u het dan ook niet?" vroeg de jongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek