Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
Zij schoof hem van zich af om zoo te zien, of hij wist, wat hij zeide, en aan de verschrikte uitdrukking van zijn gezicht bemerkte zij, dat hij er zich niet alleen van bewust was, wat hij gezegd had, maar dat hij ook nog scheen te vragen, wat hij van zijn vader moest denken. "Serëscha, liefste," zeide zij, "heb hem lief, hij is beter en edeler dan ik, en ik ben schuldiger dan hij.
Hij fronste het voorhoofd en begon weer met dezelfde verklaring, die Serëscha al zoo dikwijls gehoord had en toch niet bevatten kon. Toen ging de vader tot de bijbelsche geschiedenis over. Serëscha vertelde vrij goed, maar als hij de oorzaken van sommige omstandigheden zou opgeven, wist hij niets, hoewel hij wegens deze zelfde zaak reeds eenmaal gestraft was geworden.
Maar toen Stipan Arkadiewitsch, die kort na hem heenging, hem buiten op de trap inhaalde, hem bij zich riep en vroeg, hoe hij in de school de tusschenuren doorbracht, liet zich Serëscha, omdat hem de tegenwoordigheid zijns vaders niet stoorde, met hem in een gesprek in. "Wij spelen nu altijd spoorweg," antwoordde hij.
In dit geheele gesprek was niets van beteekenis, maar in later tijd kon Anna zich nimmer deze korte scène herinneren zonder een gevoel van kwelling en schaamte. Serëscha kwam met zijn gouvernante binnen. Als Karenin er acht op had gegeven, zou hem de schuchtere blik zijn opgevallen, waarmede zijn zoon eerst hem en toen zijn moeder aanzag. Maar hij wilde niets zien en daarom zag hij niets.
Maar de gravin wist zeer goed, dat dit een van die dingen was, die hem de grootste blijdschap gaven, hoewel hij dit niet wilde erkennen. "Hoe gaat het met onzen engel?" vroeg de gravin. Zij bedoelde Serëscha. "Ik kan helaas niet zeggen, dat ik zeer over hem tevreden ben," antwoordde Karenin met opgetrokken wenkbrauwen.
Dat alles deed Anna, nam het op den arm, liet het springen en kuste het de frissche wangen en de bloote armpjes, maar bij den aanblik van dit kind, werd zij zich bewust, dat zelfs het gevoel, dat zij voor het kindje koesterde in vergelijking van dat voor Serëscha geen liefde kon genoemd worden. Alles in dit kleine meisje was bekoorlijk, maar het roerde haar hart niet.
Maar Henoch was toch niet gestorven, derhalve stierven toch niet allen; en waarom zou niet ieder zich voor God zoo verdienstelijk kunnen maken, dat hij levend in den hemel werd opgenomen. De slechte menschen, dat wil zeggen menschen, die niet veel van Serëscha hielden, die mochten sterven, maar de goede konden allen worden zooals Henoch. "Nu? Wie waren de patriarchen?" "Henoch, Enos...."
"Mij valt het dikwijls onaangenaam op, dat ik hier als het ware te veel ben," zeide Anna, toen zij de kinderkamer weer verlieten, en nam haar sleep op; "met mijn eerste was het toch geheel anders." "Ik dacht integendeel...." begon Dolly bedeesd. "O neen! Weet ge, dat ik hem, Serëscha gezien heb?" hernam Anna en kneep de oogen toe, alsof zij iets, dat zich op een afstand bevond, trachtte te zien.
"De koffie is gereed en de mademoiselle en Serëscha wachten op u," meldde Annuschka. "Serëscha? Hoe gaat het Serëscha?" dacht Anna plotseling en herinnerde zich dien morgen voor de eerste maal haar zoontje. "Hij is ondeugend geweest," antwoordde Annuschka lachend. "Wat heeft hij dan gedaan?" "Ik geloof, dat hij in de eetkamer in 't geheim een perzik heeft opgegeten."
Gravin Lydia ging naar Serëscha, en terwijl zij de wangen van den verschrikten knaap met haar tranen bevochtigde, zeide zij tot hem, dat zijn vader een heilige en zijn moeder gestorven was. Gravin Lydia Iwanowna hield haar belofte. Zij nam inderdaad alle zorgen der nieuwe huishoudelijke inrichting op zich.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek