Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Maar Serëscha, ofschoon hij de zwakke stem van zijn gouverneur wel gehoord had, stoorde zich daaraan niet. Hij bleef voor den portier staan, hield zich met eene hand aan diens bandelier vast en keek hem in het gezicht. "Nu, en heeft papa iets voor hem gedaan?" De portier knikte bevestigend.
Dit gevoel en die vraag van destijds herinnerde zij zich. Dat lag in haar ziel, dat was een gedachte, die alleen alles oploste ja! sterven!... "De schimp en de schande van Alexei en Serëscha en mijn eigen ontzettende smaad alles wordt door den dood uitgedelgd. Ja, sterven! En hij zal berouw hebben, hij zal mij betreuren en beminnen en lijden om mijnentwil...."
Hoeveel had ze hem willen zeggen; zij had hem willen verklaren, waarom ze van hem gescheiden was; en nu gevoelde zij de onmogelijkheid daarvan. Maar Serëscha had alles begrepen, wat zij hem zeggen wilde; hij begreep zelfs, wat de kindermeid haar toegefluisterd had.
"Ja, papa," antwoordde Serëscha, ook nu dien knaap der verbeelding voorstellend. De les bestond in het vanbuitenleeren van eenige bijbelplaatsen en in het vertellen der scheppingsgeschiedenis van Mozes.
"Dadelijk, Wassili Lukitsch!" riep Serëscha met den vroolijken, hartelijken lach, waardoor Wassili Lukitsch steeds overwonnen werd. Serëscha was te vergenoegd, te gelukkig om zijn vriend, den portier, niet de algemeene familievreugde mede te deelen, waarmede hem op zijn wandeling de kleine nicht van gravin Lydia had bekend gemaakt.
Toen nam zij, zonder de hand van haar zoontje los te laten, plaats aan de koffietafel. "Mama, ik ... ik...." stotterde hij en trachtte daarbij in haar gelaat te lezen, wat hem wegens de perzik stond te wachten. "Serëscha," zeide zij, toen zij alleen waren, "dat is slecht, maar gij zult het niet weer doen.... Hebt ge mij lief?" Zij voelde tranen in haar oogen komen.
"En gij straalt van gezondheid en geluk!" zei Dolly bijna spijtig. "Ik? Ja," antwoordde Anna. "Mijn hemel, Tania! Die is bijna zoo oud als Serëscha!" voegde zij er bij en ging, om haar verlegenheid te verbergen, het binnentredend meisje eenige schreden te gemoet. "Een allerliefst kind! Allerliefst! Laat mij nu al uw kinderen zien."
Ik ben alleen te huis en wacht op Serëscha, die uit wandelen is gegaan. Zij komen van die zijde." Maar terwijl zij trachtte kalm te schijnen, beefden haar lippen. "Vergeef mij, dat ik gekomen ben; maar ik wilde dezen dag niet verliezen zonder je gezien te hebben," ging hij in het Fransch voort. "Wat zoude ik vergeven? Ik verheug mij zoo!"
Dit roerde Serëscha; hij gevoelde zich niet schuldig, omdat hij zijn werk niet afgemaakt had, want met alle inspanning had hij dit toch niet kunnen doen; maar het bedroefd uitzicht van den onderwijzer deed hem leed en hij wilde hem troosten. Hij koos een oogenblik, dat de onderwijzer zwijgend in zijn boek zag. "Michael Iwanowitsch, wanneer is u jarig?" vroeg hij onverwacht.
En als een vogel, dien men de vrijheid weder geeft, stond hij, toen zijn oom hem had losgelaten, slechts een oogenblik stil, om weder zijn vader vragend aan te zien, en verliet toen de kamer met snelle schreden. Er was een jaar verloopen sedert Serëscha zijn moeder het laatst had gezien. Na dien tijd had hij niets meer van haar vernomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek