Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
"Zie nu eens welk een teeder echtgenoot gij hebt teeder als in het tweede jaar van ons huwelijk! Hij brandt van verlangen u weer te zien!" sprak hij met zijn bedachtzame, fijne stem en op den toon, waarop hij gewoonlijk tot haar sprak, namelijk alsof hij spotte over iemand, die werkelijk zoo zou spreken. "Is Serëscha gezond?" vroeg zij. "En dat is nu al het loon voor mijn ijver?" zeide hij.
"Serëscha, Sergej Alexeïtsch!" stotterde zij en trad vooruit. Na een blik op den banknoot geworpen te hebben, hield haar de helper van den portier bij de tweede glazen deur staande. "Wie verlangt u te zien?" Maar zij hoorde en antwoordde niet. Nu ging Kapitonitsch, die de verlegenheid der vreemde bemerkte, zelf naar haar toe en vroeg, wat zij begeerde.
Stil en vragend zag hij zijn moeder, die voor hem stond, aan, lachte gelukkig en sloot de oogen weer, ging echter niet weer liggen, maar boog zich knielend naar haar toe. "Serëscha! Mijn lieve jongen!" sprak zij met bijna verstikte stem en sloeg de armen om zijn teeder lichaam, dat zich welbehagelijk tegen haar aanvleide.
De teksten kende Serëscha tamelijk goed, maar terwijl hij ze opzegde, viel zijn oog op het voorhoofdsbeen zijns vaders, dat van de wenkbrauwen zoo steil opsteeg; hierdoor kwam hij in de war en in plaats van het slot van een vers zeide hij het begin van een ander op. Dit woog bij den vader zwaar, omdat daaruit bleek, dat Serëscha zelf niet verstond wat hij zeide.
Zij kleedde zich haastig aan en ging met vaste schreden naar het salon, waar Serëscha en de gouvernante haar met de koffie wachtten. Serëscha stond in zijn witte kiel aan de spiegeltafel en was daar bezig met een handvol bloemen, die hij gebracht had. Op zijn gelaat lag daarbij dezelfde uitdrukking eener ingespannen opmerkzaamheid, zooals zij die bij zijn vader kende.
Wil ik dan gelijk hebben? En zij voelde de tranen opwellen. Maar dadelijk dacht zij weder over twee jonge meisjes, die hartelijk lachten, en vroeg, waarover deze wel lachen mochten. Over de liefde? Zij weten nog niet, hoeveel treurigs en vernederends daaraan is verbonden.... Daar is de boulevard! Daar loopen drie jongens ... zij spelen ... Serëscha.
Toen de kindermeid de kinderkamer binnentrad, vertelde Serëscha zijn moeder juist, hoe hij met Nadenka van den berg gegleden en driemaal gevallen was. Zij luisterde naar het geluid zijner stem, beschouwde zijn gelaat on volgde zijn gebarenspel, bevoelde zijn hand, maar begreep niet, wat hij zeide. Zij dachten gevoelde slechts dit ééne, dat zij heengaan en hem verlaten moest.
"Nu goed, ik verkrijg de scheiding en wordt Wronsky's vrouw. Zal Kitty dan echter ophouden mij aan te zien als heden? Neen. En zal Serëscha ophouden te vragen of na te denken over mijn beide echtgenooten? En welk een nieuw gevoel tusschen Wronsky en mij zou ik dan kunnen bedenken? Is nog eenig geluk neen, slechts iets, dat geen kwelling is tusschen ons mogelijk?
Sedert en vooral nadat hij hem later nog eenmaal ontmoet had, stelde Serëscha veel belang in hem. "Was hij heel blijde?" vroeg hij verder. "Zou hij niet? Hij danste bijna, toen hij heenging." "Is er al wat voor mij gebracht?" vroeg hij verder. Het was de dag voor zijn verjaardag. "Nu, jonge heer," antwoordde de portier fluisterend en schudde het hoofd: "Iets van de gravin." "Wat je zegt! Waar?"
Versta mij wel: twee wezens heb ik lief, beiden evenzeer: Serëscha en Alexei...." Zij was in het midden van de kamer dicht voor Dolly getreden en drukte de handen tegen de borst. In het witte nachtgewaad scheen haar gestalte buitengewoon hoog en gezet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek