Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Zij aarzelden en logen zeiden, dat zij de muts gevonden hadden op de heide op Dinsdagmorgen. Zij weten, waar hij is, de schurken. Maar gelukkig zitten zij nu achter slot en de vrees voor de wet of de beurs van den hertog zullen zeker alles uit hen halen, wat zij weten." "Tot dusverre gaat het goed," zei Holmes, zoodra de onderwijzer het vertrek weder had verlaten.
Wij volgden niet, en stonden een oogenblik later weder op de vlakte, toen mijn fakkel uitdoofde. Toen hoorden wij onder ons een paard hinneken, en dadelijk daarop weerklonk paardengetrappel door de nachtelijke stilte. Odschurola, chowardalar! Vaarwel schurken! riep men ons met luider stem toe. Kyzartfiz jarijn dejil o bir gun dschehennemde! Overmorgen braadt gij in de hel!
Hebt gij mij niet gezegd, vroeg hij, dat het Ortik's plan was te wachten tot wij te Perm zijn en daar met die andere schurken te handelen? Ja mijnheer Cascabel, hij heeft hun uitdrukkelijk aanbevolen, vóór dien tijd niets te ondernemen. Dat is een hard geval, barstte Cascabel uit, een heel hard geval!
Mijn krachten waren uitgeput: ik bemerkte, dat ik weldra zou ingehaald worden, en keerde mij derhalve als wanhopend om. "Waagt het niet, mij te naderen," riep ik, mijn stok, dien ik altijd was blijven behouden, met gezwindheid om mij heen zwaaiende. Mijn houding boezemde den schurken eenig ontzag in. Hij, die de hoofdman der bende scheen, haalde den haan van zijn pistool over.
Wat helpt het mijn buurman of ik hem beloof, zijn pompoenen niet te zullen stelen, maar in den nacht zijn meloenen wegneem? Schurken zijt gij, allemaal! Ik maakte een eind aan dat gesprek, door te vragen: Hoever zijn wij nog van Jersely af? Ongeveer een uur. Dan kunnen wij daar wat rusten en ons verfrisschen. Is daar ook een Khan? Ja, ik ken den waard. En waar raadt gij ons te overnachten?
Er kwamen zonderlinge gedachten bij mij op over hetgeen er met mij gebeurd was, toen de deur van mijn kerker kraakte, en twee schurken van monniken binnentraden. Zij wilden mij overreden dat ik in het vagevuur was, maar ik kende al te wel de kuchende, kortademige stem van den Pater Abt.
"Het is zeer wel mogelijk," antwoordde Ayrton. "De misdadigers kunnen van het hooge water gebruik maken, om het kanaal binnen te loopen!" "Duizend duivels!" riep Pencroff, "het schijnt waarlijk dat de schurken het anker lichten!" "Misschien zullen we wel genoodzaakt zijn om in het Rotshuis de wijk te nemen?" merkte Harbert op. "Laten wij wachten!" antwoordde Cyrus Smith.
"Juist, sir! ook ben ik daar tegen; maar de schurken verdienen eigenlijk geen verschooning; en als wij hen sparen, wat moeten wij dan met hen aanvangen? Hen met ons mee te sleepen, dat kan met geen mogelijkheid; en laten wij hen vrijheid, dan verraden zij ons. Ik zal zoo luid met hen spreken, dat gij ieder woord verstaan kunt: dan weet gij wat er gedaan moet worden.
Het is schande, dat wij aldus gedwongen zijn, ons schuil te houden voor een bende landloopers, die gewoon zijn reeds op het gezicht onzer banieren, of bij het gestamp onzer paarden, te vluchten! Ik zeg u, priester, bedenk eenige list, om die schurken te houden, waar zij nu zijn, tot onze vrienden hun manschappen bijeen hebben.
Hij had zich boven op u moeten werpen. Zeker. Maar de schurken hebben geen geluk. Wie schoot toen? Ik. Terwijl ik opsprong, trok ik mijn pistolen uit mijn gordel en brandde op hem los. Maar ook ik was dom, want ik schoot al loopende. Was ik blijven staan, om rustig te mikken, dan had ik hem stellig geraakt, want mijn pistolen dragen ver. Dat zal mij ook geen tweede keer gebeuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek