Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Houd gij zoolang mijn stok vast," zeide hij tot den eischer en reikte hem den stok toe. Hierop stak hij zijne rechterhand op en legde den verlangden eed af, dat hij de tien goudguldens in de handen van zijn schuldeischer had teruggegeven. "Nu welaan," zeide de eischer, "dan moet mijn zwak geheugen mij bedrogen hebben, en ik wil mij dus tevredenstellen."
"Ik vind het zeer aangenaam, dat ik juist op een oogenblik kom, dat wij deze kleine zaak kunnen regelen, zonder dat het u derangeert," zeide hij en bood de quitantie aan Marcel aan, die de attaque niet anders pareeren kon dan door uit te wijken en met zijn schuldeischer nogmaals de scène tusschen don Juan en Dimanche te spelen. "U hebt, geloof ik, ook nog eigendommen in de provincie?" vroeg hij.
Wees tevreden dat ik u eten gaf, zonder betaling te eischen. Wist gij, sprak Uilenspiegel, hoeveel plaats er nog is! Vertrek, sprak de hospita, eer mijn man komt! Zie, sprak Uilenspiegel, ik zal een redelijke schuldeischer zijn, geef mij slechts één gulden voor den dorst, die zal komen. Daar, stouterik, sprak zij. En zij gaf hem een gulden. Mag ik nog terugkomen? vroeg Uilenspiegel.
Ik had nog mijn eergevoel als soldaat en deserteeren leek mij een groote misdaad. Toch was ik getroffen door dit bewijs dat zij aan mij dacht. Als men in de gevangenis zit, vindt men het prettig te denken dat daar buiten een vriend is die belang in je stelt. Met het goudstuk was ik een beetje verlegen; ik had het wel willen teruggeven; maar waar kon ik mijn schuldeischer vinden?
Wat mij betreft, vriend Van Roosemael, ik moet het land uit: alwien ik ontmoet, is mijn schuldeischer en beticht mij van bedrog en aftruggelarij. Met het ongeluk is mij het gevoel van eer teruggekomen: ik kan zóó niet leven..... En wat kan ik er aan doen?
Die schuld was gaandeweg gestegen tot een bedrag van misschien een paar honderd gulden, en vroeg, gelijk schulden dat zoo plegen te doen, op haar tijd om aflossing. Maar de eerzame schuldenaar kon zijn schuldeischer, den makelaar der verkooping, niet anders aanbieden dan de opgestapelde schatten die hij zelf gekocht had en die nu vruchteloos naar een nieuwen kooper uitzagen.
Toen ik den brief gelezen had, stond ik tegenover mijn lang vergeten militaire-zelf, zooals een eerbiedwaardig rechter zich gevoelt, wanneer plotseling een vergeten schuldeischer uit zijn studententijd zijn deftig studeervertrek binnentreedt...
Men heeft zelfs alles ten uwen huize openbaar verkocht om uwe schuldeischers te voldoen...." "Dit kan mij nu bitter weinig meer schelen," viel hij in mijne rede. "Dezen middag reeds zal ik mijne rekeningen daarboven aan den oppersten schuldeischer overgegeven hebben; en dewijl ik hier, in dezen moordenaarskuil, veel heb betaald, twijfel ik niet of de hemelpoort zal voor mij wagenwijd openstaan."
Het gebeurt echter ooit dat men zou kunnen denken, dat het natuurrecht veranderd is. Men bedriege zich echter niet. Het is slechts in schijn veranderd. Zoo bijv. in het geval, dat een schuldeischer zijn schuldenaar de schuld kwijtscheldt. De schuldenaar behoeft niets meer te betalen, al zegt het natuurrecht: gij moet betalen, wat gij schuldig zijt.
Neen! och neen! daar toe is in die gevangenissen geen de minste gelegenheid. De Kunstkenner. Ei zie, dat is dan dunkt mij eene zeldzaame gewoonte. Ik bevat juist nog niet, wat voordeel de schuldeischer daar bij hebben kan; doch, wat zal men zeggen, men kan zo oppervlakkig niet over de gewoonten en zeden van een vreemd land oordeelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek