Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Hij zat aan de tafel, het licht der waskaarsen toonde den slechten staat zijner kleeding, welke de heer Gillenormand met verbazing beschouwde. "Nu, lieve grootvader...," zei Marius. "Ge hebt dan waarlijk geen geld?" viel mijnheer Gillenormand hem in de rede. "Ge zijt gekleed als een dief." Hij schommelde in een lade en nam er een beurs uit, welke hij op de tafel legde.
Ik moest zoo vreeselijk lachen, dat het schip schommelde als bij eenen storm, en heele zwermen strandvogels, erbarmelijk krijschend, opvlogen en de menschjes aan den oever van het strand verschrikt terugweken. Toen ik weer door mijnen verrekijker keek, was de geheele hofhouding met de keizerin bezig, die bewusteloos in de armen van haar gemaal lag.
Helle stralen vielen in 't kamertje, waar Johannes woonde; op de lage zoldering trilde en schommelde een groote lichtplek, weerkaatsing van het rimpelend water der gracht. Johannes zat voor het raam in den zonneschijn en staarde over de stad. Zij was geheel van uitzicht veranderd.
Al haar handschoenen waren ook heelemaal schoon, en ze schommelde in de laden van Frieda en Mary; daar was wel wat te doen: warm water maken, zeep raspen, goddank, nu leefde ze weer, in de koele lucht, met de beweging; lekker, zoo met haar handen in 't warme sop voor 't raam te staan; de waschkom kantelde wel wat op de vensterbank, maar 't zou wel houden, en de wind was zoo frisch tegen haar gezicht.
Nurse, die voor alles raad wist als het mij gold, schommelde eene Zwitsersche gouvernante op, die buiten betrekking was en die bij nadere kennismaking zich ook vinden liet om mij eenig onderwijs te geven in de vrouwelijke handwerken, waarin ik zoozeer ten achteren was. Sir John liet mij met mij zelve begaan.
Eenige schreden van daar, op den drempel der deur gehurkt, schommelde de moeder, een overigens niet zeer vriendelijke, maar op dit oogenblik innemende vrouw, de twee kinderen met een lang koord, met de oogen onafgewend op hen gevestigd, uit vrees van eenig ongeluk, tevens met die dierlijke en hemelsche uitdrukking, welke slechts aan moeders eigen is.
Om die reden schommelde het decolleté meestal tusschen grenzen, waarbij de mannelijke nieuwsgierigheid in voldoende mate geprikkeld werd, zonder dat omtrent de werkelijkheid iets bepaalds viel waar te nemen, en die elke mogelijkheid openlieten om de natuur te corrigeeren en aan te vullen naar den eisch van het schoonheidsideaal van den dag.
Windekind lachte en schommelde met zijn grashalm op en neder. 'O! zei hij, 'gij moet hen niet dom noemen. De menschen gaan naar de mieren om wijs te worden. Zoo toonde Windekind aan Johannes alle wonderen van het bosch, zij vlogen beiden tot de vogels in de boomtoppen en in de dichte heesters, daalden af in de kunstige woningen van de mollen, en zagen het bijennest in den ouden boomstam.
De mailboot, voorgestuwd door hare groote raderen en bijgestaan door haar zeilvermogen, schommelde weinig. De Stille Zuidzee rechtvaardigt tamelijk wel haar naam. Fogg was ook zeer kalm, en, zooals gewoonlijk, weinig spraakzaam. De jonge vrouw voelde zich al meer en meer aan hem gehecht, nog door andere banden dan die der erkentelijkheid.
»Tegelijk, mijne vrienden," riep Banks, »tegelijk!" De balk was zwaar en gleed slecht in zijn sponningen. Toch gelukte het ons hem in beweging te brengen, hij schommelde een oogenblik en bleef een voet van den grond af hangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek