Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Vernemende dat wij zelf de kunst beoefenden, zeide de president dat hij ons eene woning zou aanwijzen bij den schilder Anthimes, een van de celebriteiten van den Heiligen-berg.
Ik neem zelf altijd hock-seltzer en seltzerwater. Daar zal hiernaast nog wel wat zijn. Dank je, ik zal niets meer gebruiken, sprak de schilder, terwijl hij hoed en overjas afdeed, en ze over zijn valies in een hoek wierp. En nu, kerel, moet ik eens ernstig met je praten. Trek nu niet zulke rimpels. Dan maak je het nog maar moeilijker voor me.
De veearts intusschen sprak op z'n los-korten toon van wat er gebeurd was, die week 't was feitelijk een afdoend verslag van wat hij, na afspraak met Paul, had gedaan voor een paar arme gezinnen, maar 't klonk als zoo enkel wat nieuwtjes en hij zei dat deze en gene al naar den schilder gevraagd hadden, of hij soms ziek was.... Hij eindigde lachend: "Ja, ja baas, je bent hier bekend!... als de bonte hond ... in de gansche buurt.... Nou, dat wéét je ook wel, hè?"
"Welnu, dan zullen we eens zien of het tooneel met de werkelijkheid overeenkomt. Wacht even, we zullen met Schaunard beginnen. Hé, Schaunard!" riep de schilder. "Ja, wat is er?" antwoordde deze, die in de blauwe zee van een zoete roes scheen te zwemmen. "Er is hier niets meer te drinken en we hebben allemaal nog dorst." "Ach ja," zeide Schaunard, "die flesschen zijn ook zoo klein!"
Zij vragen een schrijver altijd waarom hij niet schrijft als iemand anders, of een schilder waarom hij niet schildert als iemand anders, en begrijpen niet dat iets dergelijks doen niet kan samengaan met het wezen van een kunstenaar.
"Ik heb menschen gezien, die zòò goddeloos waren, om die dingen te eten zonder dat ze daarbij op hun knieën vielen," voegde de schilder eraan toe, terwijl hij naar den kalkoen keek met blikken, die in staat geweest zouden zijn het dier te braden. "En wat zeg je van die heerlijke lamsbout?" vroeg Rodolphe. "Wat een prachtkleur.
Griet Jans spreekt aan de vier erfgenamen van haren overleden man, die haar schuldig zijn 12 rijderguldens »van de morgengaeve, gelick die frunde sulx verdedingt ind gemaeckt hebben.« De schilder Maerten van Heemskerck bestemde in 1558 de opbrengst van een stuk land voor »schamele doch eerlijcke jongelieden«, die op zijn graf en dat zijner vrouw te Haarlem zouden trouwen.
Nog tien maanden bleef hij zwak en krank en kon niet verre buiten huis gaan; maar dien tijd nam hij zoo wel waar om alles aan te leeren, wat hem door de milde natuur niet geschonken was, dat hij, voor de eerste maal uitgaande, overal reeds als een befaamd schilder werd begroet.
Haar oom was gewoon buitenlanders van allen rang en stand aan zijn huis te ontvangen, die met aanbevelings- of credietbrieven tot hem kwamen; waarom zou er niet meer dan één schilder van naam te 's Hage kunnen zijn, en naar Amsterdam komen, waar in 't begin van September eene tentoonstelling van schilderijen zou gehouden worden?
Hij is vrij van de beperking der materieele middelen, en juist wegens die vrijheid moet hij naar verhouding een grooter geest zijn dan de schilder, om iets goeds te maken. Ook de middelmatige schilders blijven een vreugde voor het nageslacht, maar de middelmatige dichter zinkt in vergetelheid. Daar dit niet mogelijk is, mogen enkele staaltjes volstaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek