Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Hij was een zeer grooten man met een lang gezicht en een neus als een papegaai en hoewel hij er niet kwaad uitzag, maakte hij toch den indruk een schelm te zijn. Ik had mij in mijne vermoedens niet vergist.
Dat was ezelachtig dom van mij; want ik had evengoed Neen kunnen zeggen." "Dat is waar," zeide Don Quichot en vroeg den derden naar zijn vergrijp. "Ik moet naar de galeien, omdat mij tien dukaten te kort kwamen, juist toen ik die noodig had," antwoordde de schelm. Don Quichot vroeg verder, tot hij bij den laatsten van het edele gezelschap kwam.
Ik sneed het oogenblikkelyk af, zonder verlof of omwegen: ik zwoer daarënboven, dat ik den schelm van een Opzigter, die zulk eene nieuw uitgedachte en afgryselyke strafoeffening had aangedaan, vernielen zoude, ten minsten, dat hy my zoude moeten beloven aan deeze twee ongelukkigen kwytschelding te verleenen; het geen hy, by geluk, aanstonds en in myne tegenwoordigheid deedt.
Aan de poort hield de wachter die naar buiten kwam een lantaarn bij zijn gelaat; hij klopte den man op den schouder, maakte luide en met vele woorden een grap, zoodat de wachter lachen moest om dien schelm van het klooster daarbuiten, en met een gemoedelijken wensch het deurtje achter hen dichtsloeg en grendelde. Zij liepen zwijgend in den vochtigen nacht.
Inmiddels was de troep het huis genaderd; Jakob Stargardt wenkte met de hand; »Wel jongens!" riep hij met zijn krachtige stem: »Een beetje te laat is véél te laat; de vogel is al gevlogen! Maar hier heb ik zijn sleutels. Deksels nog toe, de schelm heeft zoo 'n goeden wijnkelder!
"Hij zal bij u zitten, Wamba," zeide Cedric; "de nar en de schelm passen goed bij elkander." "De nar," antwoordde Wamba, de overblijfselen van een ham in de hoogte houdende, "zal zorg dragen, een bolwerk tegen den schelm op te richten." "Stil," zeide Cedric; "daar komt hij!"
Deeze schelm was zoo geweldadig, dat hy korten tyd te voren eene Negerin, die agt maanden zwanger was, had laten geesselen, tot dat haar de darmen uit het lyf kwamen, om dat zy een glas gebroken had. Een van zyne mans slaven, die zyne gramschap poogde te ontwyken, wierd door hem op staande voet om 't leven gebragt.
"Hebt ge al gehoord, waarde dames, van den nieuwen streek van Cesario, onzen waarden ambtgenoot?" vroeg Rosimiro. "Hij heeft vanmorgen zijden kousen, linten en kant gekocht, die hij zich bij de repetitie heeft laten brengen door een kleine page, als komende van een gravin." "Welk een schelm," zeide de heer de La Ventoleria, fattig lachende.
LEANDER. Gy zult het weten, ga uit last van ’t Hof, volg maar. JERONIMO. Waarom, myn Heer? ORATYN. Wie daar? heeft niemand niet vernoomen Myn arme meester? door wat gat is hy ’t ontkoomen? Och, sprong hy ’t venster, of de deur uit? LEANDER. Schelm, ik wou Dat gy gehangen waard. ORATYN. Och, had ik maar een touw!
De schelm was in dienst van den Taï-ping en het was blijkbaar op diens bevel dat hij gehandeld had. Als Kin-Fo nog had kunnen twijfelen, dan zou dit toch niet meer het geval geweest zijn na een kort gesprek met den persoon die den troep scheen aan te voeren. »Je brengt ons ongetwijfeld naar het kamp van Lao-Shen, je chef", had hij gevraagd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek