Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Maar dat bestaat niet!" mompelde de arme concierge, "mijnheer Schaunard is niet vertrokken; hij is uitgegaan, om klein geld te halen, om mijnheer te betalen, en om een verhuiswagen voor zijn meubels te bestellen."
"Mijnheer," antwoordde Schaunard, "ik zou er u niet gaarne van berooven." "U zult mij dus van het genoegen willen berooven, u een dienst te bewijzen." "Als u het zoo opvat, mijnheer...." En Schaunard schoof zijn bord bij. "Veroorloof mij u den kop niet aan te bieden," zeide de vreemdeling. "Daar kan ik niet in komen, mijnheer," riep Schaunard uit.
"Hij zegt het." "En tot welke litteratuurrichting behoort hij?" "Hij leest druk in Télémaque." "Bravo!" riep Schaunard, die op de wortels der artisjokken zat te knabbelen. "Wat, bravo, stommeling?" viel Marcel hem in de rede. "Zeg zoo iets als het je blieft niet, wanneer er andere menschen bij zijn."
"Ook niet: zij hebben me gevraagd aan een van hun vrienden, die van avond bij hen zou komen, te zeggen, dat zij in de stad zijn gaan eten: mocht u de bewuste persoon zijn, dan hebt u hier het adres," en hij overhandigde Schaunard een stukje papier, waarop zijn vriend U .... geschreven had: "Wij zijn bij Schaunard, rue .... No...., gaan eten; kom ons daar halen."
En terwijl zijn vingers het trillende klavier pijnigden, vervolgde Schaunard met vlammend oog en gespannen oor zijn melodie, die, als een ongrijpbare sylphide, zweefde midden in de klankrijke mist, welke de trillingen van het instrument in de kamer schenen te doen oprijzen. "En laten we nu eens zien," ging Schaunard voort, "hoe mijn muziek zich aanpast bij de woorden van mijn dichter."
Nee, aïe! die ré is zoo valsch als Judas," riep Schaunard uit en sloeg daarbij zoo hard als hij kon op de noot met den twijfelachtigen klank. "Laten wij den mineur eens probeeren .... Die moet het verdriet schilderen van een jong meisje, dat een witte margeriet in een blauw meer ontbladert. Het is niet wat je een bepaald nieuw denkbeeld noemt.
Schaunard keek eenigszins verward om zich heen en mompelde: "Het is verwonderlijk, hoe veel mooier mijn kamer geworden is." "Nou, ben je nu overtuigd?" vroeg Colline hem. Maar Schaunard had zijn piano in het oog gekregen, ging er naar toe en begon gamma's te spelen.
"Luistert, heeren," zeide Schaunard, terwijl hij met een ernstig gezicht tusschen zijn twee vrienden ging zitten; "we behoeven elkaar niet te verhelen, dat we, voor we lid van het Instituut en belastingplichtig worden, nog een aardig stukje roggebrood zullen moeten naar binnen werken, en het dagelijksch brood is moeilijk te verdienen.
Dat moet ik zelf zien, zou je vroeger gezegd hebben. Kom dus een oogenblik bij ons; je zult hier Rodolphe, Colline en Schaunard vinden, en bij het dessert, want er is waarachtig een dessert ook, moet jij dan wat voor ons zingen. Daar wij nu eenmaal bij elkaar zijn, zullen we waarschijnlijk een dag of acht aan tafel blijven. Je behoeft dus niet bang te zijn, dat je te laat komt.
En hij begon te lezen: "Dientengevolge zal mijnheer Schaunard gehouden zijn genoemde woning te ontruimen en haar in goeden en bewoonbaren staat terug te geven den achtsten April vòòr twaalf uur des namiddags. Ten bewijze daarvan heb ik hem deze acte ter hand gesteld, waarvan de kosten vijf francs bedragen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek