Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Prachtig!" zeide Marcel, die dit zag, "hij heeft zijn anker uitgeworpen." "Phémie, hardvochtige Phémie!" zuchtte Schaunard; "wat heb je me aangedaan!"
Bovendien zal hij wel een opdracht voor me hebben, en hij heeft me beloofd mij in andere kringen te introduceeren. En al is het ook vandaag honderd maal Vrijdag, ik heb een honger als Ugolino in zijn toren; ik wil vandaag dineeren en daarmede basta!" "Er zijn nog andere hinderpalen," ging Schaunard voort, die zijn jaloerschheid op het fortuintje, dat zijn vriend ten deel viel, niet bedwingen kon.
"Ik heb hem eens flink op zijn plaats gezet," zeide hij, terwijl hij op Rodolphe wees, die aan het tafeltje van Schaunard en Colline was gaan zitten. "Wat een stommeling!" zeide deze tot de twee jonge lui, terwijl hij naar den ambtenaar wees.
Marcel wist niet wat hij moest zeggen bij die helderziende ijlkoortsen van dit ongelukkige schepseltje, dat, zooals zij zeide, de wormen reeds aan zich voelde vreten. Na een uur kwam Rodolphe terug. Hij bracht Schaunard en Colline mede. De musicus had zijn zomerjas aan: hij had, zoodra hij gehoord had, dat Mimi ziek was zijn winterjas verkocht, om Rodolphe geld te kunnen leenen.
"Wat is er.... wat is er?" "Schaunard is weggegaan en heeft bij vergissing jouw jas aangetrokken." Colline keek om zich heen en zag inderdaad in plaats van zijn notehoutkleurige jas de geruite van Schaunard hangen. Deze ontdekking maakte hem zeer ongerust.
"Mijnheer," antwoordde het meisje, dat met een schotel in haar hand naar hem toe kwam, "die zijn er niet meer, dit is de laatste, en die is al door mijnheer besteld," voegde zij eraan toe, terwijl zij den schotel voor den man met de boeken neerzette. "Verduiveld!" riep Schaunard uit.
Mimi, Musette en Phémie hebben een niet geringen invloed op mijn vrienden, en wanneer u het zoo weet aan te leggen, dat zij onder den druk van hun maîtressen komen, dan zult gij veel makkelijker bereiken, wat gij van Marcel, Schaunard en Rodolphe gedaan wilt krijgen." "Ik zal er mijn best voor doen."
De jonge man brak in een schaterlach uit. "Als u even binnen wilt komen," antwoordde hij, "dan zal uw vriend, zoodra hij de kamer gezien heeft, zijn dwaling wel erkennen." "Gaarne." De dichter en de wijsgeer namen ieder Schaunard bij een arm en brachten hem in de kamer, of liever in het paleis van Marcel, dien de lezer zeker reeds herkend heeft.
De wet van dit land mij toestaat te maken muziek van den ochtend tot den avond. Begrijpt u, wat ik verwacht van u?" "Maar de actrice zal het heusch niet zoo onaangenaam vinden om mij den geheelen dag piano te hooren spelen, en dat nog wel gratis," meende Schaunard. "Ik ben een eerste klas pianist en wanneer ik tering had ....."
Twee of drie huurders, eerzame familievaders, hadden in hun verontwaardiging over de lichte zeden der actrice, waarin de indiscreties van den papegaai ze had ingewijd, zelfs hun huur opgezegd aan den huiseigenaar, dien Dolorès in zijn zwakke zijde had weten te tasten. De Engelschman, bij wien we Schaunard hebben zien binnenkomen, had drie maanden lang geduld geoefend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek