Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Marcel stootte zich tegen de tafel en zag de schitterende overblijfselen van het heerlijke festijn. Hij onderzocht de flesschen zij waren totaal leeg. Hij wilde Schaunard wakker maken, maar deze dreigde hem te zullen vermoorden, als hij hem Mijnheer Blancheron, dien hij als hoofdkussen gebruikte, wilde ontrooven.
"Neem me niet kwalijk!" viel Schaunard hem in de rede, terwijl hij hem zijn bord onder de neus hield; "maar wat is dat dan voor een stuk?" "Lieve Hemel! Wat zie ik, o goden? Nog een kop! Het is een bicephaal konijn!" riep de vreemdeling uit. "Bice...." stotterde Schaunard. ".....phaal. Dat komt van het Grieksch.
Zet dus je beste beentje voor en zorg, dat we binnen een half uur kunnen eten en denk erom, op echt porcelein." Om acht uur voelde mijnheer Blancheron reeds behoefte aan de borst van een vriend zijn denkbeelden over de suikerindustrie uit te storten, en declameerde hij voor Schaunard de brochure, die hij geschreven had. Deze begeleidde hem op den piano.
Dien avond nog was de nieuwe huurder van mijnheer Bernard, de schilder Marcel, geïnstalleerd in de tot een paleis gemetamorphoseerde kamers van den voortvluchtigen Schaunard. Intusschen was gezegde Schaunard bezig te trachten overal in Parijs geld los te krijgen. Schaunard had het leenen tot de hoogte van een kunst verheven.
Mijnheer Schaunard is nog verder gegaan; hij heeft in de lantaarn, die als uithangbord voor het café dient, een transparant aangebracht met het opschrift: GRATIS CURSUS IN VOCALE EN INSTRUMENTALE MUZIEK VOOR BEIDE GESLACHTEN. Zich aan te melden aan het buffet.
Ik geef u daartoe mijn toestemming, gewaarmerkt door mijn onderteekening. Alexandre Schaunard."
Nadat Schaunard de zakken van zijn overjas, die diep waren als kelders, had volgepropt met al de voorwerpen, die zij konden bevatten, knoopte hij in een das enkele stukken linnengoed en verliet daarop, niet zonder met enkele woorden zijn domicilie te hebben vaarwel gezegd, zijn kamer.
Er klonk zooveel melancholieke teleurstelling door in dat "Verduiveld!", dat de man met de boeken er door getroffen werd. Hij schoof den wal van boeken, die zich tusschen hem en Schaunard verhief, op zij en zeide, terwijl hij den schotel tusschen hen in zette, op den zachtsten toon, dien hij in zijn stem leggen kon: "Zou ik het genoegen mogen hebben dit gerecht met u te deelen?"
"Maar je hebt daar een compleet kleeding-arsenaal." "Drie hoeden!" zeide Schaunard in extase; "hoe kan je in Godsnaam drie hoeden hebben, als je maar één hoofd hebt." "En kijk eens wat een schoenen!" brulde Colline. In een oogwenk hadden zij ieder een volledige uitrusting gekozen. "Tot vanavond," zeiden zij, terwijl zij afscheid namen van Barbemuche; "de dames zullen er schitterend uitzien."
Nou, ben ik nou mijnheer Schaunard niet, wien de kamer bij deurwaardersexploot opgezegd wordt en wien men gezegelde stukken, waarvan de kosten vijf francs bedragen, vereert? En dan dat nog," ging hij voort, toen hij zijn pantoffels aan de voeten van Marcel zag; "zijn dat niet mijn muiltjes, geschenk van een mij dierbare hand?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek