Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Als de nieuwe huurder nou maar niet net komt als Schaunard bezig is zijn boeltje weg te halen. Dat zou me op de trap een herrie geven! Lieve Hemel," zeide hij plotseling, terwijl hij zijn hoofd door het schuifraampje stak, "daar heb je hem net."
Er is geen drinkwater in de nabijheid, en een nieuwe huurder maakte er veel beweging over. Dus zette mijnheer Davies mannen aan 't werk, die dag in dag uit aan het graven waren, maar zij konden geen water vinden. Eindelijk haalde de huurder een oud man uit een ver afgelegen kerspel, die zeide dat hij met een tooverroede water kon vinden.
"Wanneer u eindelijk klaar bent," vroeg op zijn beurt de jonge man. "Mijnheer," viel mijnheer Bernard hem in de rede, terwijl hij zijn bril recht op zijn neus zette; "als u geen meubels hebt, kunt gij uw kamer niet betrekken. De wet staat toe een huurder, die geen garantie meebrengt, te weigeren." "En mijn woord dan?" vroeg de artist in zijn volle waardigheid.
"Ga in een hotel logeeren," antwoordde mijnheer Bernard. "Maar tusschen twee haakjes," voegde hij er vlug aan toe, terwijl hem plotseling iets in de gedachte viel; "als u dat wilt, dan zou ik u de kamer gemeubeld met de meubels van mijn insolventen huurder kunnen geven. Maar zooals u weet, moet in zoo'n geval de huur vooruit betaald worden."
Daar de huurwoningen te Rome in groote blokken werden gebouwd, kreeg insula allengs de gewijzigde beteekenis van huurwoning, in tegenoverstelling van domus als eigen huis. De slaaf of vrijgelatene, wien het opzicht over het blok en het ophalen der huur was opgedragen, werd insularius genoemd. Een enkele maal wordt dit woord ook gebezigd voor den huurder eener woning.
Kort en goed: zoo zeer is elke gemeenschap, elke verbintenis in 't leven zonder mij onaangenaam of onzeker, dat noch een volk zijn vorst, noch een heer zijn slaaf, noch een dienstmeisje haar meesteres, noch een leeraar zijn leerling, noch de eene vriend den ander, noch een verhuurder zijn huurder, noch de eene huisgenoot of gast den ander langer zou kunnen verdragen, zoo zij zich niet nu eens beurtelings in elkander vergisten, dan weer elkander vleiden, nu eens met overleg een oog toedrukten, dan weer elkander een weinig honig der dwaasheid om den mond smeerden.
"Ik heb volstrekt niets tegen u, mijnheer Méré; integendeel, ik mag u wel lijden, en ik zal steeds verheugd zijn u te mogen zien, hetzij dan als huurder of als vriend!... Kijk, wij wachten juist heden avond eenige personen ten eten..... Als gij wilt, wees dan ook onze gast!..." "Neen, dank u, mijnheer!" antwoordde Cyprianus koel. "Ik heb mijne brieven vóór het vertrek van de post nog te sluiten."
Daar hij zich bij de familie Bodé Volckers tevergeefs om inlichtingen heeft aangemeld, en hij onderstelt, dat een herhaald bezoek hem niets verder zal brengen, besluit hij nogmaals naar den Franschen barbier te gaan, om te beproeven, of hij van dezen iets naders omtrent zijn huurder kan te weten komen.
"Mijnheer," zeide hij tot Marcel, "het is vandaag de negende April achttien honderd en veertig ... het is modderig op straat, en Z. M. Louis-Philippe is nog steeds koning van Frankrijk en Navarre. Lieve Hemel," riep vader Durand uit, toen hij zijn ouden huurder zag, "daar heb je mijnheer Schaunard. Hoe bent u hier gekomen?" "Per telegraaf," antwoordde Schaunard.
"Ik zal u daar dadelijk een quitantie voor maken," zeide de eigenaar; "ik heb blanco formulieren in mijn zak" en hij haalde zijn portefeuille te voorschijn "ik zal die invullen en antidateeren." "Een aardige huurder," dacht hij bij zichzelf en wierp verliefde blikken naar de honderd-twintig francs.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek