United States or Togo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoodra het nagebed was gedaan, rees mijn vader op en zeide tot mij, dat het hem aangenaam zoude zijn, mij een oogenblik te spreken, indien namelijk mijn kantoorzaken "of andere bezigheden," voegde hij er op een schamperen toon bij, "mij den tijd tot een kort onderhoud vergunden." Ik betuigde, dat ik tot zijn dienst was en volgde hem met een kloppend hart naar zijn studeervertrek.
Maar Johan bedankte, neen, wezenlijk, hij had geen lust, ergen honger.... en 't was al zoo laat, de dokter moest Jachjemed maar naar buiten sturen.... neen, wezenlijk niet. "Des bêtises." In den schamperen kroeggloed, glom het ellendige geween van zijn lichte oogen. Zeker, ze waren groot geweest en gespannen in het duister, maar al gordijnde de vouw er over, brekend het even kralende gekijk.
"Ik geloof, dat een goed oog en een vaste hand meer zullen afdoen dan al uw snuisterijen," zeide de boschwachter, hem op vrij schamperen toon in de rede vallende: "niettemin, zoo gij mij de proef eens wilt laten nemen van dat fleschje, ik heb hier juist een nieuwen pijl: en er vliegen kraaien genoeg door den Hout, om de kracht van uw middel in 't werk te stellen."
»Ik zal ze eerder herhalen," zeide ik. »Gij hebt mijne zuster bedrogen en zijt daarom een schurk." »De naam van Clara," hervatte Talbot, »doet mij bedaard blijven: geloof mij, Frank, gij dwaalt. Ik heb haar lief en koester steeds de meest eervolle bedoelingen te haren opzichte." »Ja," zeide ik met een schamperen lach, »terwijl gij reeds voor jaren met een ander meisje verloofd zijt.
"En hoeveel is zulk een paar kousen waard als 't klaar is?" Vrouw Thénardier sloeg een schamperen blik op hem. "Ten minste dertig sous." "Zoudt ge het voor vijf francs willen geven?" hernam de man. "Drommels!" riep luid lachend een voerman, die luisterde, "vijf francs? Dat geloof ik wel!" Thénardier meende thans te moeten spreken.
"Deze vermomming zal u weinig baten, Heer Ridder! of wie gij wezen moogt," zeide Reinout op een schamperen toon: "het gewaad van den kokeler belet mij niet, mijn bestrijder op het steekspel te herkennen." "Bij mijn zaligheid!" riep Arkel lachende, terwijl hij neus en baard afwierp: "gij zijt, geloof ik, de brave Ridder, die mij als een dief wilde laten vatten.
"Met welk recht?" herhaalde Adeelen op een schamperen toon: "ben ik hedenmorgen niet door de aanwezigen, ook door u, vader Volkert! verzocht geworden het hoofdbestier te nemen van den verdedigingsoorlog, dien wij voeren zullen? Heb ik geene machtiging van u ontvangen om te doen, wat ik oorbaar en nuttig voor 's lands welzijn zou achten?
Het kind sprak blijkbaar oprecht, en Jane zeide nu met een schamperen lach: "Och Juffrouw, zoo zijn er hoopen. Speculanten koopen ze goedkoop als ze klein zijn, en brengen ze groot voor de markt." "Hoelang zijt ge bij uwen laatsten meester geweest?" "Weet niet, Juffrouw." "Is het een jaar, of langer of korter?" "Weet niet, Juffrouw."
De ~Stroeve~ want zóó werd de vreemdeling aldra in 't Carspel genoemd de ~Stroeve~ antwoordde met een schamperen grijnslach: dat hij betere borgen in zijn kist had, dan er in de gansche kolonie te vinden waren, en wierp daarop een zoo zwaar met groote goudstukken gespekte beurs op de tafel, dat »slimme Piet" er anders van wierd.
Amelia herkende mij terstond; zij kleurde even: en haar arm latende vallen, deed zij een schrede zijwaarts naar mij toe, als wilde zij zich onder mijn bescherming stellen. "Wie is daar?" vroeg Lodewijk, die met den rug naar ons toe stond en zich eensklaps omkeerde: hij herkende mij, verschoot van kleur, maar herstelde zich dadelijk en zag beurtelings Amelia en mij aan met een schamperen glimlach.
Woord Van De Dag