Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
"Maak geen complimenten mijnheer!" zeide de dame, met een Fransch accent, terwijl zij opstaande, Alonzo met eene nijging begroette: "Het is mij zeer aangenaam u van dienst te kunnen zijn. Zie hier mijn vriend en trouwen rentmeester Rosio!" vervolgde zij, Alonzo een man voorstellende, die tot dusverre aandachtig in een klein gebedenboek gelezen had.
"Ik zal hem zijn maal brengen," antwoordde het meisje: "het wordt hoog tijd: En ik moet dan nog wel alles in het werk stellen om hem tot het gebruiken der spijzen over te halen." "Weigert hij te eten?" "De twee laatste malen wilde hij volstrekt niets nuttigen. Gij hebt mij bevolen te wachten totdat hij gedaan heeft." "Eertijds verslond hij alles in een oogenblik," hernam Rosio; "en thans...."
"Gij kent dus den graaf Van Bergen?" vroeg de dame toen Rosio vertrokken was. "Zooals ik u zeide, edele vrouw!" antwoordde Alonzo: "dezen middag was ik zijn gast: evenwel was het mij niet vergund hem meer van nabij te leeren kennen." "Dan is het al zeer toevallig," hernam de gravin: "dat gij uw middagmaal bij den zoon hebt gebruikt en een nachtverblijf bij de moeder komt zoeken."
Ja, ik weet nog zeer goed hoe gij jammerdet en kermdet," vervolgde Barbara: "hoe gij het graf wildet ontsluiten, om de lijken van moeder en kind met uw tranen te bevochtigen; hoe de raad van uw vrienden, en bovenal van den geneesheer Rosio want deze was ook nu weder bij de bevalling tegenwoordig geweest u met moeite van dat akelige voornemen deed afzien, en hoe gij dagen en nachten vruchteloos ronddooldet om uw rust en kalmte terug te vinden.
Gij hebt het zelf ontstoken. Hij is bedolven. Dáár onder puin en asch. Daar in dien vuurpoel ligt hij te branden. Hou vast Rosio! laat niet los; neen, hij mag ons niet ontkomen!" Van Bergen stond als aan den grond genageld. Het was hem niet mogelijk deze verwarde woorden tot een geheel te vormen en op zichzelven toe te passen. Hij doorgrondde het fijne weefsel van menschelijke boosheid niet.
Kleeft haar vader niet de kettersche gevoelens aan, en is misschien de dochter daar ook niet mede besmet? Gij hebt dwaas, ellendig dwaas gehandeld Rosio! De knaap sprak nu reeds van verlossing; wie anders dan het meisje kan hem die denkbeelden hebben ingegeven? Is dát uwe waakzaamheid? Oogenblikkelijk moet gij voor andere oppassing zorgen, of anders zal ik zelve die taak op mij nemen.
Op deze wijze, verstaat gij?" en hij toonde het ongelukkige wezen een stuk touw, in welks einde een dikke knoop was gelegd. Adels angstig gekerm klonk door het hol; en nadat Rosio nog een bespiedenden blik door den kerker had geworpen, verwijderde hij zich, sloot de deur zeer zorgvuldig dicht, en trad weinige minuten daarna het vertrek der gravin Van Bergen binnen.
"Als ik mij niet vergis," antwoordde Van Rodenberg, "dan was ik bij die grap tegenwoordig. Het had mij bijna het leven gekost. Doch genoeg daarvan. De edele gravin is...." "Leeft de gravin nog?" viel hem Rosio haastig in de rede, terwijl hij zijn bezorgdheid en vrees daarvoor achter een masker van levendige belangstelling zocht te verbergen.
"Bedaar! bedaar!" zeide Rosio op vriendelijker toon: "Welk een zotte taal voert gij nu! Gij spreekt als ware u reeds het grootste onrecht geschied. Zoo gij zelve niet wilt, welnu, de gravin Van Bergen zal uwe diensten daarom niet vergeten. Geef ons slechts goeden raad. Zend ons een vertrouwd persoon; gij hebt toch wel kennissen van dat soort; en wat die papieren aanbelangt...."
"Omkomen? omkomen?" riep de waardin met een vrij sterke stem: "Ja, dat geloof ik, maar dan," en zij grinnikte kwaadaardig: "dan, bij mijn zondige ziel! zou de duivel u vooraf aan het rad of aan de galg gebracht hebben. Neen, brave heer Rosio," ging zij zachter voort: "daarvoor is Barbara te oud en verstandig geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek