Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Hij bukte naar een steen, die veel zwaarder was dan die, welken de Groote Wolf opgetild had, tilde dien eerst op ter hoogte van zijn gordel, stak hem toen in de hoogte, hield hem een paar minuten boven zijn hoofd, en smeet hem toen weg, een pas of tien verder, waar hij bleef liggen. "Doe mij dat eens na!" riep hij den Roodhuid toe. "Oef, oef, oef!" klonk het uit den kring der toeschouwers.
De chino, het kind van een roodhuid en eene negerin, is een schraal, mager en onbevallig wezen, en zijn halve-broeder, de zambo, is nog leelijker. De natuur zelve schijnt geene vermenging van deze twee rassen te willen. Op de gansche wereld zijn misschien geen wonderlijker schepselen te vinden dan de kleine zambo's, die op de straat en in de goten te Caddo spelen en dartelen.
De Indianen ontvingen hem met sombere gezichten, maar daar bekommerde hij zich niet om; hij trad regelrecht op den hoofdman aan, klopte hem op den schouder, en vroeg: "Wel, oude kameraad! wie heeft overwonnen?" "Hij die de voorwaarden vervuld heeft," antwoordde de Roodhuid barsch. "Dat ben ik." "Gij?" "Ja, ik ben immers aan den beukeboom geweest?" "Dat heb ik gezien."
Een roodhuid werd volstrekt niet als een gelijke beschouwd. Maar de loop der gebeurtenissen heeft aan die afgetrokken stelling eene nooit vermoede, geduchte praktische beteekenis gegeven. Een in Amerika geboren neger is in het bezit van alle burgerlijke rechten. Waarom dan niet een Mongool? Is het afrikaansche ras bij geval edeler dan het aziatische?
Maar in deze amerikaansche wildernissen had de neger noch dezelfde gelaatstrekken, noch dezelfde taal, noch dezelfde geloofsbelijdenis als zijn onbeschaafde meester; tusschen die beiden geenerlei gemeenschap van belang in deze wereld, geen gemeenschappelijke hoop voor eene wereld hier namaals. Is het mogelijk een rampzaliger lot te bedenken, dan slaaf te zijn van een roodhuid?
Toen pakte hij den Roodhuid bij den nek, en sleepte hem schielijk weg in de duisternis. Daarbij hoorde men de bijna gefluisterde, maar toch duidelijk verstaanbare woorden: "Wat Old Shatterhand en Old Firehand kunnen, dat kunnen wij Saksen meerendeels ook." "Dat is Hobble-Frank!" zei Old Shatterhand verwonderd. "Ja dat is Frank!" bevestigde Old Firehand. "Dat ventje is gek.
Toen hij zich omdraaide, zag hij, dat de Roodhuid pas de uitwatering bereikt had, en daar opnieuw aan het worstelen was tegen de strooming. Een kort, maar door merg en door been snijdend gehuil der Roodhuiden weerklonk. Zij zeiden daarmee, dat de Roode Visch verloren had en ten doode gedoemd was.
En wat gebeurt er verder, ingeval dat ik u dood?" "Dat zal het geval niet worden," antwoordde de Roodhuid hooghartig. "Wij moeten dat geval toch onder de mogelijkheden rangschikken." "Nu goed. Als gij mij overwint, zijt gij vrij!" "En zal niemand ons tegenhouden?" "Geen mensch!" "Dan ben ik tevreden, en wij kunnen beginnen." "Ja, wij willen beginnen. Wij zullen ons eerst laten vastbinden.
Die kleine held moet om zijn leven harddraven, en hij kan den Roodhuid onmogelijk inhalen." "Hobble-Frank, van wien gij ons verteld hebt?" vroeg Old Firehand. "Dan mogen wij niet met onze handen in den schoot blijven zitten; wij moeten een besluit nemen!" "Nu nog niet!" zei de Apache. "Er is nu nog geen gevaar. Old Shatterhand is immers bij hen?"
"Ook wij verheugen ons daarover," antwoordde Humply, "daarvan kunt gij u verzekerd houden." De lange uncle strekte zijn beide handen boven het hoofd van den Roodhuid, als om den zegen over hem uit te spreken, en galmde declameerend uit: "Wees gegroet, gegroet, mijn waarde! Telg des hemels op deze aarde! Groote hoofdman, wees gegroet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek