Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Wij gingen met ons gebloemt en muzijk, als onze vader ons beval, voor hij slapen ging. Maar wij zullen geerne de muziek hooren, jonkvrouwen! riep Gwinebant. Niet waar, Lancelot? Geerne zullen wij de muzijk hooren, jonkvrouwen! zeide, bijna zoo hoofsch als Gawein, Lancelot. Zoo rust uit op uwe bedden, ridderen! noodden de beide jonkvrouwen. De ridders legden zich neêr.
Insgelijks bekwam Segher Wulf het woord om zijne uitdaging te verechtvaardigen, en na hem sprak Jacob de Leeuw, om den graaf te verzoeken den kamp te willen goedkeuren en zelf tijd en plaats te bepalen opdat het ingeroepen oordeel Gods in de tegenwoordigheid des vorsten en der ridderen zich mocht verklaren.
Gij zult leven en overwinnen, om mijne minne! En Ysabele scheurde zich hare andere mouw af en bood die Gwinebant. Hij kuste de mouw en snelde weg, om zich te wapenen. In hevigst gedrang snelden alle de ridderen meê en riepen den garsoenen de rossen te zadelen. Maar plotseling hielden zij stand. Op den drempel van de poort was de oude Koning Assentijn verschenen, in volle wapenrusting.
De keizer sprak deze woorden: "Vrouwe, zoo het waar is, wat de graaf tegen u volhoudt, zijt gij des doods schuldig. Zoek eenen ridder voor u uit, zie rond in deze zaal, opdat gij iemand kunt vinden, die u verdedigen zal." De hertoginne deed haren blik smeekend gaan van den een naar den ander, doch de ridderen gaven geen geluid, en ze voelde zich van alle hulp ontbloot.
Ik zal den Koning vragen verlof Gawein te verlossen... Neen, dat niet vragen! riepen zij allen. De Koning weet niet.... Dat Gawein.... Toeft in de Valleie der Ontrouwe Ridderen! riepen Sagremort, Acglovael en de anderen. Waar zijn toch Mordret en Didoneel? dacht Galehot. Ik zal, hernam Lancelot; den Koning verlof vragen Gawein... te zoeken! Te zoeken, ja justement!
Dwerg, gij zot, zijt gij der burchten wel wijs? De dwerg grinnikte bevestigend. Zoo voer de kar! riep Lancelot. Voer de kar, deze geheele nacht van smarte, rond, tot wij des daags langs de burchten rijden, waar vrouwen en ridderen mijn zoeten gezel uit de vensteren zullen belachen en onteeren!
Zij smeekten, dat ze niet in het stille kasteel zouden blijven. Ridderen waren zij, die aan 't hof behoorden. "Blijft hier " klaagde de moeder. "Laat ons gaan ," riep Edmond, de oudste, uit. "Koning Elderik zal ons goed ontvangen, en we beloven u, trouw en moedig te zijn." "Luister niet alleen naar de stem van uw hart o! denkt ook aan mij." "We zijn jong.
Buiten den ban der betooverde beemden, die weêr hun gewone aanzicht van heide hadden aangenomen, liepen de ongewapende ridderen aan achter Lancelot en Gwinebant, te paard, Gawein tusschen die beiden.
De Kerels zijn integendeel bedreigd met eene nieuwe en ergere vervolging." Een kreet van verrassing en gramschap ontsnapte den ridderen; Burchard Knap stampte geweldig op den vloer en gromde eene vermaledijding, maar de proost gebood hem de stilte en vroeg aan Isaac: "Waarop, mher Van Reninghe, vestigt gij dit vermoeden? Zijn er bewijzen?" "Bewijzen?" was het antwoord.
Weet wel, dat ik het nimmer eens met hem was, zoo iederen dag te marren met noenmaal of vesper, tot Aventuur zich zoû voor doen. Maar niet is dit reden om te vergeten, dat vriendschap mij bindt aan hem en alles, dat zijns is: zijn rijk en zijne edele ridderen! Baroenen, gij en wiganten: òp, tot soccoers!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek