Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Er is niet aan te doen: morgen te middernacht zal mijn uur slaan.... Laat dit zoo; ik heb u van iets bijzonders te spreken. Gij gaat de helft mijner goederen erven. Nogtans er is eene voorwaarde te vervullen. Kent gij uwen kozijn Willem Reimond?" "Neen, oom, ik herinner mij niet, hem ooit te hebben gezien." "Hij is een fraaie jongen; hij heeft tamelijk verstand en een goed hart.
"Ik smeek u, oom lief, verwerp mijne bede niet, ik zal u beminnen en dankbaar zijn, mijn leven lang!" zuchtte het meisje, hem teederlijk omhelzende. Maar mijnheer Reimond, die over haar aandringen diep was verstoord, wierp hare armen van zijne schouders en zeide op strengen toon: "Verwijder u, nichte.
Willem Reimond... en Theresia De Wit." "Theresia De Wit?" kreet de vrouw met verrassing. "Ja, onze vijandin, maar wat belet mij, haren brief onderweg te verliezen of in den turfput te smijten?" "Foei, Jakob, heb zulke gedachten niet. Uwen meester zoo verraderlijk bedriegen!" "Ik zeg het om te lachen, Peternelle. God weet, waar Theresia De Wit gevaren is.
"Willem, ik bezweer u, wees oprecht in dit opperst oogenblik!" riep de maagd. "Waarom veinst gij aan het bestaan van dien kwaden geest te gelooven? Dit is het middel niet om onzen oom van zijne noodlottige dwaling te genezen." "Zwijg, nichte, zwijg!" gromde Reimond, de handen in de hoogte heffende. "Onvoorzichtig en vermetel kind, wilt gij dan eenen hopeloozen strijd tegen de geesten voeren?
Gij zijt vrij, mijn neef; alhoewel uwe nicht een goed en liefderijk meisje is, zijt gij niet verplicht met haar te trouwen." "Het is de wil van God: wij moeten vereenigd worden, om te zamen u gelukkig te maken, oom lief," mompelde Willem, die schier niet spreken kon van ontroering. "Mij gelukkig maken?" herhaalde Reimond met eenen lichten spotlach.
"Arme Peternelle, gij moet niet veel vermaak van uw leven gehad hebben op Wildenborg. Is hier nooit een geneesheer gekomen?" "Mijnheer Reimond wil van geene dokters hooren spreken, en hij heeft gedreigd ons van Wildenborg te doen verhuizen, indien wij ooit eenen dokter op Wildenborg toelieten."
Gij zult deze bovennatuurlijke stem niet willen miskennen, en mij niet dwingen tot een huwelijk met mijne nicht Theresia De Wit, die ik niet ken en niet kan beminnen?" "Gij laat u door uwe verbeelding misleiden," antwoordde mijnheer Reimond op strengen toon, "en, zooals de meesten doen, begrijpt gij de zaken op de wijze, die met uwe voorbestaande wenschen overeenkomt.
Willem sprong tot zijnen oom, omhelsde hem vurig en zeide: "O, lieve oom, mijne dankbaarheid voor u is grenzenloos. Wij onderwerpen ons met vreugde aan den wil van den goeden geest. Ik trouw, hoe eerder hoe liever! De bruid, die gij mij hebt voorbestemd, is de Rosa mystica, het beeld, dat mijn gansche leven heeft beheerscht...." "Hoe, wat zegt gij?" onderbrak Reimond verbaasd.
"Het is Nox, die den ouden Jakob gaat roepen," mompelde Willem. "En meenen de geneesheeren, die gij hebt geraadpleegd, dat mijnheer Reimond morgen zal sterven?" vroeg het meisje. "Zij achten het mogelijk, nicht, maar zijn er niet zeker van. Evenwel, volgens de inlichtingen, welke ik hun gaf, waren zij eenparig van gevoelen, dat hij niet lang meer kan leven."
"Ja, heer oom," antwoordde Willem, "wij zullen voor Nox zorgen met liefde, niet alleen omdat hij een trouw en verkleefd gezel van onzen weldoener was, maar tevens in de overtuiging, dat onze bezorgdheid voor hem u in de wereld der zielen zal verblijden." "Dank, dank, mijn goede neef," zeide Reimond met innige tevredenheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek